بررسی گرایش به خودزنی و اعتماد اجتماعی در بین سربازان

با توجه به اینکه تاکنون ارتباط اعتماد اجتماعی و خودزنی در سربازان بررسی نشده است. این تحقیق درصدد بررسی این مسئله است. نوع تحقیق از نظر هدف کاربردی و از حیث نحوه گردآوری داده ها تحقیقی توصیفی از شاخه مطالعات میدانی و از حیث ارتباط بین متغیرهای تحقیق، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری اولیه این تحقیق سربازان شاغل به خدمت در یکی از مراکز نظامی شهر تهران بودند. معیار ورود به مطالعه این است که سربازان در پست های نگهبانی شبانه حضور داشته باشند. در این تحقیق از نمونهگیری تصادفی استفاده شد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه بود و بوسیله طیف لیکرت مورد سنجش قرار گرفت. در این تحقیق گویه های مربوط به متغیر اعتماد اجتماعی مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد شده مبارکی (1384) و گویه های مربوط به متغیر گرایش به خودزنی، اقتباس از پرسشنامه خود کشی کیت((ASQ، همچنین مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به دست آمد. در این پژوهش از نرم افزار SPSS19 برای جمع بندی و پردازش داده ها استفاده شده است.درتحلیلهای یک متغیری از آمار توصیفی (فراوانی و درصد) استفاده شد. در تحلیلهای دو متغیره، جهت بررسی ارتباط بین متغیر اعتماد اجتماعی و خود زنی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین این دو متغیر ارتباط منفی و معناداری وجود دارد(r =-0/339 و ( p=0/001 بنابراین نتیجه میشودکه با افزایش اعتماد اجتماعی در بین سربازان، گرایش به خودزنی در بین آنان کاهش مییابد.

Keywords:

خودزنی , اعتماد اجتماعی , سرمایه اجتماعی , دوران سربازی