رابطه خودکارآمدی و شادکامی با بهزیستی روان شناختی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه دو شهر خرم آباد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و شادکامی با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه دو شهر خرم آباد انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس دولتی ناحیه دو شهر خرم آباد که شامل 2836 نفر ، که در سال تحصیل 98-1397 مشغول به تحصیل هستند، تشکیل داده است. که از میان آنها بر اساس جدول مورگان و فرمول کوکران تعداد 340 دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب و برای جمع آوری داده ها به پرسشنامه محقق ساخته دموگرافیک و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد آرگایل و لو (1989) و پرسشنامه خودکارمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته ها نشان داد مقدار ضریب همبستگی پیرسون بدست آمده برای رابطه خودکارآمدی با بهزیستی روان شناختی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه دبیرستان های ناحیه دو شهر خرم آباد (r=0/42) در سطح آلفای α=0/01 معنی دار است (sig> 0/01). بنابراین، اطمینان 99 درصد بین خودکارآمدی با بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. این بدان معنی است که با افزایش سطح خودکارآمدی دانش آموزان، میزان بهزیستی روانشناختی آنان نیز افزایش می یابد و برعکس. مقدار ضریب همبستگی پیرسون بدستآمده برای رابطه شادکامی با بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه دبیرستان های ناحیه دو شهر خرم آباد (r=0/69) در سطح آلفای α=0/01 معنی دار است (sig> 0/01). بنابراین، با اطمینان 88 درصد بین شادکامی با بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. این بدان معنی است که با افزایش سطح شادکامی دانش آموزان، میزان بهزیستی روان شناختی آنان نیز افزایش می یابد و با افزایش بهزیستی روان شناختی، میزان شادکامی نیز بهبود می یابد.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , خودکارآمدی , شادکامی , دانش آموزان دوره دوم متوسطه