بررسی کفایت ضرایب افزاینده تغییرمکان نسبی طبقات مطابق با استاندارد های 2800 وASCE

استانداردهای طراحی ساختمانها مدعی هستند که در صورت لحاظ نمودن ضوابط بارگذاری و طراحی مشخص شده در آنها ،اعضای سازه ها در هنگام زلزله سطح عملکرد ایمنی جانی را کاملا تامین مینماید.بمنظور بررسی دقیقتر ، در این مطالعه اقدام به بررسی رفتارلرزه ای قابهای خمشی فولادی با شکل پذیری متوسط ، طراحی شده توسط دو استاندارد آمریکا ( AISC و 2005 ASCE7-05 ) و ایران ( مبحث دهم مقررات ملی ایران و استاندارد 2800 ) شده است . با توجه به اینکه در طراحی قابهای خمشی ، تغییرمکانهای نسبی کنترل کننده طرح میباشند ، مقادیر مجاز این تغییرمکانها ، آمده در استانداردهای گوناگون بسیار حائز اهمیت میباشد . در این مورد هریک از استانداردها تغییرمکانهای نسبی طبقات حاصل از تحلیل استاتیکی معادل خطی را توسط ضریبی افزاینده می افزایند تا بدین ترتیب تغییرمکانهای نسبی طبقات در حالت غیرخطی که همان تغییرمکانهای واقعی طبقات در حین زلزله هستند تخمین زده میشود . بدیهی است تامین سطح عملکرد ایمنی جانی در این قابها بستگی زیادی به اختلاف تغییرمکانهای نسبی حاصل از دو تحلیل استاتیکی معادل خطی و همچنین دینامیکی تاریخچه زمانی غیر خطی دارد.نتایج نشان میدهند که در مواردی تغییرمکانهای نسبی طبقات حاصل از تحلیل استاتیکی خطی کمتر از مقادیر واقعی بوده و لذا سطح عملکرد ایمنی جانی تامین نگشته است .

Keywords:

استانداردASCE7- 05 , استاندارد 2800 , تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی , CNR , سطح عملکرد ایمنی جانی