رفتار بهینه ساختمان بتنی مجهز به جداساز اصطکاکی دو قوسی با در نظر گرفتن اصطکاک برای مفصل لغزش گر

از دیرباز مبحث جداسازی ساختمان ها از زمین بعنوان راهی برای کاهش اثر زلزله بر ساختمانها مورد بحث بوده و در سازه ها با طر احی ویژه و خاص بکار گرفته شده است.جداساز های دوقوسی نسل جدیدی از سیستم های جداساز های پاندولی بوده که با داشتتن دو سطح مقعر لغزشگر در بالا و پایین، می توانند دارای مشخصات نابرابر در این سطوح باشند. همچنین این جداگر ها دارای مفصل لغزشگری در محل اتصال دو سطح می باشند. در این مقاله به منظور یافتن بهینه رفتار این جداساز در ساختمان بتنی، مقایسه ای بین رفتار ساختمان مجهز به جداساز دوقوسی تحت حالات: با مشخصات برابر، با مشخصات نابرابر و با منظور کردن اصطکاک در مفصل لغزشگر انجام گرفته است. به منظور دستیابی به این مهم، تحلیل تاریخچه زمانی با استفاده از نرم افزار Perform 3D انجام شده و توزیع انرژی و منحنی های هیسترزیس استخراج گشته است. مشخص شده است که با استفاده از جداگر دوقوسی با منظور کردن اصطکاک در مفصل لغزشگر به میزان قابل توجهی از انرژی کل وارد بر سازه نسبت به دو حالت دیگر کاسته شده و منحنی های هیسترزیس دارای حلقه های بزرگتری و اتلاف انرژی بیشتری بوده که ناشی از بهینه اصطکاک معرفی شده می باشند.

Keywords:

جداساز دوقوسی , مفصل لغزشگر , بهینه اصطکاک , توزیع انرژی