بررسی پدیده ی ظهور خانه های سنتی در بافت تاریخی شیراز از منظر انسان شناسی شهری

ظهور خانه های سنتی- توریستی به ویژه در بافت های سنتی شیراز، موجب تاثیراتی بر مفاهیم انسان شناختی محله های سنتی شده است. این مقاله می کوشد تمرکز خود را بر آسیب ها و تناقضات فرهنگی قرار دهد که در پی ظهور این پدیده در بافت های سنتی شهر شیراز به وجود آمده است. بر این اساس، حوزه مطالعاتی این مقاله انسان شناسی شهری است و در این راستا از نظریات راپوپورت بهره جسته است. هدف از این پژوهش، تعمق در معناهای انسانی بافت های سنتی و نیز، بیان جایگاه متناقض خانه های سنتی توریستی شیراز در ایجاد گسست از سنت ها در فضای سنتی شهر شیراز است. این پژوهش با استفاده از رویکردی نظری و به شیوه ای کتابخانه ای و با مراجعه به منابع و رویت محله ها و خانه های سنتی- توریستی انجام گرفته است. این مقاله با استفاده از نظریه راپوپورت مبتنی بر نظم فضاهای اجتماعی، چهار عنصر زمان، مکان، معنی و روابط را در محله های سنتی شیراز موردبررسی قرار داده و سپس با توجه به ظهور پدیده خانه های سنتی-توریستی در این مناطق، به نتیجه این موضوع، یعنی تغییرات در مکان، زمان، معنی و روابط دست یافته است. نتیجه مهم و پیشنهاد این مقاله در جهت رفع این تناقضات، دیدگاه محله محوری مطابق با ارزش های اسلامی است

Keywords:

خانه های سنتی , بافت تاریخی , انسان شناسی شهری , شیراز.