مقایسه ی تمایزیافتگی خود در بین دانش آموزان تک فرزند و چند فرزند دوره متوسطه

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تمایزیافتگی خود در بین دانش آموزان چندفرزند و تک فرزند شهر تبریز بود. طرح پژوهش رابطه ای از نوع علی– مقایسهای بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه دوم شهر تبریز در سال تحصیلی 1397-98 بود. حجم نمونه شامل 150 نفر دانش آموز از خانواده های تک فرزند که به صورت نمونه گیری در دسترس و 150 نفر دانش آموز از خانواده های چند فرزند که متناسب با افراد تک فرزند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تمایزیافتگی (اسکورون (2000 بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و از آزمونهای آمار استنباطی (تحلیل واریانس تک متغیره) استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین میزان تمایزیافتگی دانش آموزان تک فرزند و چندفرزند تفاوت معناداری وجود دارد .(P=0/01) بدین معنی که میزان تمایزیافتگی در دانش آموزان چند فرزند بالاتر از دانش آموزان تک فرزند بود. با توجه به نتایج این مطالعه لازم است زمینه کسب آگاهی بیشتر در مورد ویژگیهای دانش آموزان تکفرزند و چند فرزند و همینطور شیوه های فرزند پروری مناسب برای والدین این کودکان در جامعه فراهم گردد.

Keywords:

تمایزیافتگی , تک فرزند , چند فرزند.