کاربرد اشعار در آثار منثور عرفانی سده پنجم هجری

افکار و اندیشه های غنایی ، حماسی ، فلسفی و عرفانی شاعران و نویسندگان در قالبها و مضامین مختلفی تبلور یافته است . برخی از بزرگان ادب فارسی هم شاعر بوده اند وهم نویسنده و برخی هم شاعر و نویسنده بوده اند وهم عارف . این سخنوران برای بیان افکار و اندیشه های خود زمانی فقط از نثر ، و گاه صرفا از نظم استفاده کرده اند و زمانی نیز تبلور این افکار و اندیشه ها آمیزه ای از هر دو شیوه بوده است . بررسی شیوه بیان افکار و اندیشه های عرفانی از نظر ادبی وچگونگی و کیفیت کار برد اشعار عرفانی در آثار منثور عرفانی از اهداف این پژوهش است . هدف متصوفه از سرودن شعر بیان و تبلیغ مقاصد صوفیان و آیین تصوف بوده است . وهمین هدف را از بکار بردن اشعار در متون منثور در نظر داشته اند و در این راستا با ایراد شعر در میان نثر، سبب نوع آوری و زیبایی سخن شده و سطح ادبیت اثر افزایش یافته است و تاثیر بیشتری بر مخاطب گذاشته اند .

Keywords:

آثار منثورعرفانی , تصوف , شعر , نوع آوری , قرن پنجم