بررسی رابطه توانمندسازی با عملکرد کارکنان زندان های چهارمحال و بختیاری

از عوامل مهم بقا و حیات سازمانها، کیفیت و توانمندی نیروی انسانی است که اهم8یت آن به مراتب فراتر از فناوریهای جدید، منابع مالی و مادی است. در این راستا نقش نیروی انسانی کارآمد، توانا و دانا در تحقق اهداف سازمانی امری غیر قابل انکار میباشد . نیروی انسانی توانمند، سازمان توانمند را بوجود می آورد و سازمان توانمند محیطی است که کارکنان در گروه های مختلف، در انجام فعالیتها با یکدیگر همکاری میکنند (عبدالهی : 1385، ص.(149 هدف پژوهشگر در این تحقیق بررسی رابطه توانمندسازی منابع انسانی و عملکرد آنها در زندانها است. برای انجام این کار از جامعه آماری 143 نفری تعداد 104نفر نمونه بر اساس جدول مورگان از کارکنان زندانهای استان چهارو بختیاری برای تایید یا رد فرضیه های تحقیق و مولفه های تاثیر آموزش شغلی، تفویض اختیار، انگیزه های فردی، غنیسازی شغل، سبک مدیریت و توانمندی بر عملکرد مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردیده که از روایی محتوا و پایایی مناسب برخوردار میباشد. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده که از طریق آن و تجزیه تحلیل داده ها آموزش شغلی، انگیزه های فردی، توانمندی، تفویض اختیار، غنی سازی شغل، سبک مدیریت مورد تایید قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان میدهد که متغیر سبک مدیریت مشارکتی با ضریب 0/832 موثرترین عامل برافزایش عملکرد کارکنان میباشد. به عبارت دیگر هر سازمانی که بتواند از نظر و تخصص کارکنان خود در تصمیم گیری استفاده نماید، سریع تر و با اطمینان خاطر بیشتر به اهداف سازمانی خود میرسد.

Keywords:

توانمندی , عملکرد , زندان , اثر بخشی , کارکنان , سازمان