ارزیابی راندمان روانکاری روغن های پایه گیاهی نسبت به روغن های پایه معدنی در فرآیندهای شکل دهی سرد آلیاژ آلومینیوم

امروزه روغن های پایه گیاهی به دلیل آلودگی های زیست محیطی پایین و همچنین قابلیت زیست تخریب پذیری بالا نسبت به روغن های پایه معدنی می تواند جایگزین مناسبی در صنعت شکل دهی فلزات باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی عملکرد روغن های پایه گیاهی به عنوان سیال حامل نسبت به روغن های پایه معدنی ( SAE 10W40 oil و پارافین) و در صورت امکان جایگزینی آنها با روغن های پایه معدنی در صنعت شکل دهی فلزات به ویژه فورجینگ می باشد. این روغن ها به عنوان سیال حامل برای روانکارهای جامد پودری در نظر گرفته شده است. جهت ارزیابی عملکرد روغن های پایه گیاهی نسبت به روغن های پایه معدنی از پارامتر اصطکاک حاصل از شکل دهی استفاده شده است و جهت استخراج فاکتور اصطکاک برشی از آزمون فشار حلقه و منحنی های کالیبراسیون اصطکاکی استفاده گردیده است. کار تجربی با یک دستگاه پرس هیدرولیکی و نمونه های حلقه ای شکل از جنس آلیاژ آلومینیوم 2024 در دمای اتاق انجام شد. نتایج بدست آمده از انجام آزمایشات تجربی نشان داد که استفاده از روغن های پایه گیاهی به عنوان سیال حامل برای روانکارهای جامد پودری از راندمان و عملکرد مطلوبی نسبت به روغن های پایه معدنی برخوردارند. به طوری که در صورت استفاده از روغن های پایه گیاهی، فاکتور اصطکاک برشی نسبت به روغن های پایه معدنی 12 % کاهش را نشان داد.

Keywords:

روغن های پایه معدنی , روغن های پایه گیاهی , اصطکاک , آزمون فشار حلقه , شکل دهی فلزات