از آنجا که کشور ما در منطقه نیمه خشک قرار گرفته، برای تامین نیاز آبی با استفاده از
آبهای سطحی با مشکلاتی از جمله کم آبی مواجه هستیم. یکی از راهکارها برای مقابله با کمبود آب در یک منطقه، احداث
سدهای زیرزمینی است که با مسدود کردن جریان آبهای زیزمینی باعث تجمع و بالا آمدن سطح ایستابی می شود، بطوریکه براحتی می توان یک منبع ذخیره آب زیرزمینی ایجاد کرد که در زمان کم آبی یا بی آبی از آن بهره مند شد. مزیت نسبی
سدهای زیرزمینی در مقایسه با آب های سطحی، مقدار تلفات ناشی از تبخیر از سطح باز آب می باشد. تحقیقات نشان داده که تبخیر از سطح شن اشباع، 8 درصد کمتر از سطح آب آزاد می باشد. با بالا آمدن سطح آب زیرزمینی، احتمال تداخل سطح ایستابی با چاه های جذبی و در نتیجه آلوده شدن آب زیرزمینی وجود دارد که اگر از آب زیرزمینی به عنوان آب شرب استفاده گردد، می تواند انواع بیماری ها را به وجود آورد. اگرآب ذخیره شده پشت سد به منظور آبیاری اراضی بالادست سد به کار رود، چنانچه شدت باران های فصلی آنقدر زیاد نباشد که نمک های تجمع یافته در خاک شسته شود، مشکلات تجمع نمک به وجود می آید. در این مناطق اگر سطح آب زیرزمینی بالا باشد، امکان افزایش شوری خاک به علت تبخیر نیز وجود دارد. بر اساس تحقیق انجام شده در صورتی که
سدهای زیرزمینی بدرستی احداث شوند، ضمن کمک به محیط زیست، جبران
آبهای سطحی و گسترش زمین های زیر کشت را به وجود خواهد آورد. بطور کلی اثرات منفی زیست محیطی
سدهای زیرزمینی بسیار کم می باشد و در صورتی که با مطالعات دقیق و صحیح سد احداث شود، در این صورت هیچ نوع مشکل زیست محیطی نخواهیم داشت