تعاملی بر گونه شناسی بافت های شهری و روستایی گیلان با نگاه حس مکان

هر مقاله تاریخ معاصر معماری وشهرسازی ایران با گذر از دوران تجددخواهی مدرن به دلیل شهر نشینی شتاب زده، مدرنیزه شدن زندگی، ساخت و سازهای ضعیف و رواج نامتناسب معماری معاصر غرب، با انقطاع فرهنگی و گسست تجارب تاریخی خودی مواجه شده است.پژوهش پیش رو بر آن است تا به بررسی نحوه شکل گیری معماری و حس فضایی مکان و رابطه آن با محیط در دو بافت جدید و قدیم گیلان بپردازد. اهمیت این موضوع ازآن روست که ساختار این ابنیه بیانگر اهمیت دادن به فرهنگ و سنت مردم این استان می باشد،اما بافت مردمی که بهتر می توانند تناسب بین فضا و سبک زندگی ساکنان آنرا حفظ کنند ، رفته رفته اهمیت خود را از دست می دهند . بدین ترتیب این مقاله با هدف بررسی مطالعه و شناخت اولویت ها و عوامل اجتماعی فرهنگی-5 دخیل در شکل گیری مطلوب بافتهای بومی به بررسی بافت قدیم گیلان پرداخته است که با گردآوری اطلاعات از طریق اسناد کتابخانه ای، به روش پیمایشی -تحلیلی بررسی گردیده است، ضمن آنکه ابزار گردآوری داده ها؛ عکس ، نقشه ، کروکی ومصاحبه وبرداشت های میدانی بوده است .این پژوهش بر آن است که حس تعلق مکان از یک سو متاثر از شرایط طبیعی است و از سوی دیگر بر خصوصیات اجتماعی، اقتصادی و کنش های معیشتی استوار بوده که خود یکی از عوامل هماهنگی کنش های اجتماعی است و موجب انسجام روابط اجتماعی و فرهنگی ساکنان بافت گیلان گردیده است.از این رو، این مقاله با بررسی گونه های مختلف گذرها، معابر ونوع بافت شهری و روستایی گیلان در پی پاسخ به عوامل اجتماعی فرهنگی موثر بر آن و خصوصیات این تاثیر بر ساختار کالبدی آن است.

Keywords:

معماری وشهرسازی ایران , نحوه شکل گیری بافت , حس تلعق به مکان , بافت جدید و قدیم گیلان