گفتمان عرفان و فلسفه ی متعالیه الگویی برای گفت وگوهای ایران و جهان عرب

مدعای اصلی مقاله ی حاضر، تاکید بر گفتمان فلسفی صدرایی به مثابه الگوی گفتمان هم گرا به ویژه برای گفت وگوهای میان ایران و جهان عرب است. از آن جایی که این گفت وگوها در جغرافیای مسلمین شکل می گیرند، به طور طبیعی باید در چارچوب گفتمان های اسلامی (همانند گفتمان ها فقهی یا کلامی و ...) دنبال شوند. مساله این جاست که بسیاری از این گفتمان ها، واجد جنبه های واگرایی ای هستند که ناکارآمدی آن ها در طول تاریخ آزموده شده اند. این پژوهش می کوشد تا با تاکید بر عامل هم گرایی پایدار ، گفتمان فلسفی با تاکید بر مکتب فلسفه ی متعالیه را به مثابه الگوی گفتمانی برای گفت وگوی ایران و جهان عرب معرفی کند. این مکتب به دلیل متاثربودن از عرفان و بهره مندی از ادبیات خاصی که در حوزه های هستی شناسی، معرفت شناسی، انسان شناسی و فرجام شناسی دارد، واجد ظرفیت های گفتمانی ویژه ای شده است.

Keywords:

کلام , فقه , عرفان , فلسفه متعالیه , ملاصدرا