نقش نشانه ها در نقشه های شناختی با بررسی خیابان ولیعصر از تجریش تا ونک

نقشه های شناختی از ویژگی های رفتار روز مره ی انسان هستند. راجرز دانز و دیوید استیا می نویسند: ما به نقشه شناختی به عنوان مهمترین عامل تطبیق پذیری انسان، و به نقشه ی شناختی به عنوان شرط لازم برای بقای انسان و رفتار روز مره ی او می نگریم. نقشه ی شناختی روشی است که از طریق آن فرد به دو سوال اساسی با سرعت و با کارایی پاسخ می گوید: 1-چیزهای با ارزش کجا هستند 2- چگونه از جایی که فرد قرار دارد به آن می رسد. نقشه شناختی به واسطه ی نا خود آگاه ما صورت می گیرد. با آگاهی از ماهیت آن می توانیم کد ها و رمز هایی را که به ذهن برای این فرآیند می دهیم دقیق تر کرده و از آن بهتر استفاده کنیم. استفن کاپلان معتقد است مردم از چهار نوع 2معرفت بهره می برند. نقشه های شناختی به تشخیص اینکه فرد کجاست، پیش بینی اینکه چه چیز رخ خواهد داد، ارزیابی خوب و بد وقایع، و دانش اینکه چه اعمالی باید انجام شود ربط دارند. تشخیص موجب درک انسان از محیط می شود؛ پیش بینی، نیاز به مبنایی شناختی برای تصمیمات بعدی است؛ ارزیابی، نیاز به تقلیل نگرانی حاصل از دلسردی نسبت به چیزی است؛ و عمل، نیاز به ادراک نتایج منطقی اعمال بعدی است. بنابراین درک ساماندهی کالبدی محیط و فرصت های رفتاری آن برای انتخاب فعالیت ها ضروری است. عناصر ساختار کالبدی شهر ها عبارتند از راه، لبه، گره، محله و نشانه های شهری. نشانه ها علامت هایی هستند که برای پیام دادن به افراد از آنها استفاده می شود. نشانه ها می توانند با دیگر ساختار کالبدی شهر ترکیب شود. محور تجریش تا ونک بخشی از خیابان ولیعصر ، یکی از خیابان های اصلی و پویای شهر است. قطعا در این خیابان خوش آب و هوا با درختان تنومند چنار آن که خود این درختان نشا نه ای برای آن محسوب می شوند ،سعی شده است تا حدی این نشانه ها بررسی شوند. این تحقیق با استفاده از روش های میدانی و کتابخانه ای به جلو رفته است.

Keywords:

نقشه شناختی , عناصر کالبدی , نشانه های شهری