مدل تعاملی انعطاف منابع انسانی و تحلیل رفتگی

انعطاف منابع انسانی با توسعه ی قابلیت های سرمایه های انسانی و تجهیز بهتر کارکنان، تسهیل فرایندهای مدیریت منابع انسانی و فراهم آوردن قابلیت انطباق کارکنان با تقاضاهای متعدد و در حال تغییر، زمینه ی پیش گیری از تحلیل رفتگی آنان را فراهم می کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی چگونگی پیش گیری از تحلیل رفتگی منابع انسانی از منظر ویژگی های شخصیتی و با نگاهی به ابتکارات مدیریت منابع انسانی می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه است. جامعه ی آماری پژوهش، کارکنان ستاد وزارت راه و شهرسازی می باشد. روش انجام پژوهش، از نوع توصیفی همبستگی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. نتایج نشان می دهد که بین انعطاف کارکردی با خودباوری و انعطاف مهارتی با کانون واپایش درونی، رابطه ی مثبت و معنادار وجود دارد. ضمن آنکه بین انعطاف کارکردی و انعطاف رفتاری با کانون واپایش درونی رابطه ای معنادار مشاهده نشد. درنهایت اینکه، بین دو بعد شخصیتی کانون واپایش درونی و خودباوری با تحلیل رفتگی، رابطه ی منفی و معنادار وجود دارد

Keywords:

تحلیل رفتگی , انعطاف منابع انسانی , کانون واپایش درونی , خودباوری