مقایسه ی اثر نانوکورکومین و کورکومین بر بافت کلیه در مسمومیت تحت حاد با پاراکوات در موش صحرایی نر

سابقه وهدف: پاراکوات یکی از شایع ترین علفکشهای مورد استفاده در کشاورزی میباشد که با ایجاد رادیکال آزاد باعث تخریب غشا ی سلولی می شود و تقریبآ تمام سیستم ها و ارگان های اصلی بدن را درگیر می کند. در این مطالعه به مقایسه ی اثر نانوکورکومین و کورکومین بر سمیت اکسیدانی بافت کلیه در سمیت تحت حاد با پاراکوات پرداخته شد.مواد و روش: در این مطالعه از 36 موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدودهی وزنی 180-250 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به 6 گروه شش تایی تقسیم شدند. گروه:1 رت های کنترل سالم،گروه :2 مسموم با پاراکوات به میزان mg/kg/day5، گروه:3 تیمار شده با کورکومین به میزان mg/kg/day 30،گروه :4 تیمار شده با نانوکورکومین به میزان mg/kg/day30، گروه :5 مسموم با پاراکوات با دوزmg/kg/day5 تیمار شده با کورکومین به میزان mg/kg/day30، گروه:6 مسموم با پاراکوات با دوز mg/kg/day5 تیمار شده با نانوکورکومین به میزان mg/kg/day30،این درمان به مدت 7 روز ادامه یافت و بعد از 24 ساعت، رت ها یک شب گرسنه نگه داشته و صبح روز بعد رتها بیهوش و سریعا0 نمونه سرم و بافت کلیه تمام رتها جمع آوری شد، در پایان ازحیوانات جهت سنجش اثر نانوکورکومین و کورکومین بر استرس اکسیداتیو بافت کلیه ، پارامترهای استرس اکسیداتیو، آنزیم های کلیه با روش های بیوشیمیایی و کیت اندازه گیری استفاده شد و داده ها با نرم افزار SPSS آنالیزشدند.یافته ها: در گروه های مسموم با پاراکوات در مقایسه با گروه کنترل سالم آسیب بافتی کلیه، پراکسیداسیون لیپیدی (LPO)، اوره و کراتینین افزایش و میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (TAC) و گروه های تیول (TTG) به طور معنا داری کاهش یافت. در گروه های تیمار شده در مقایسه با گروه مسموم، آسیب کلیه، پراکسیداسیون لیپیدی، اوره و کراتینین کاهش و میزان گروه های تیول افزایش نشان داد که این تغییرات با نانوکورکومین معنادار بود .(p<0.05) همچنین کورکومین و نانوکورکومین آسیب بافتی ناشی از پاراکوات را تعدیل نمود.نتیجه گیری:این مطالعه نشان داد کورکومین استرس اکسیداتیو و آسیب بافتی در کلیه، ایجاد شده توسط شرایط مسمومیت با پاراکوات را کاهش داد.

Keywords:

نانوکورکومین , کورکومین , پاراکوات , کلیه