شاخصه های کالبدی معماری ایرانی از دیدگاه پژوهشگران داخلی

معماری سنتی ایران که در زمان و م کان خود یکی از با ارزش ترین میراث های فرهنگی جهانی به شمار می رود، امروز فاقد سرمشق های شاخص و بدیع است. تحولاتی که از اوایل قرن بیستم آغاز شد موجب ایجاد بی هویتی فرهنگی شد. دانش معماری امروز با نگاهی به تجربیات ارزنده معماری دیگر کشورها به تقلید و کپی برداری پرداخته است. این مشکلات لزوم ترسیم معماری که از یک سو ریشه در گذشته معماری ایران دارد و از سوی دیگر در وسواس نو بودن وتحول یافتن است را ایجاب می کند. هدف از این پژوهش معرفی شاخصه های کالبدی معماری ایرانی از دیدگاه پژوهشگران داخلی می باشد. در این راستا با روش تحقیق کیفی و بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و مقالات و روش تحلیلی توصیفی به جمع بندی و بررسی اطلاعات پرداخته شده است. در ابتدا 100 مقاله انتخاب و با توجه به رویکرد پژوهش 30 مقاله از بین آنها مورد بررسی دقیق قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که رویکردهای مختلف پژوهشگران به معماری ایرانی عبارتند از: سازه ای، کارکردی، اقلیمی، فرهنگی، آیینی، نمادین، زیبایی شناسانه، فرم و هندسه. بیشترین مطالعات پژوهشگران مربوط به رویکرد اقلیمی است و در حوزه نظری کار شده و کمتر بصورت عملی ثابت شده است. از طرفی در حوزه سازه و فرم مطالعات کمی صورت گرفته و با کمبود منابع مواجه هستیم.

Keywords:

هویت فرهنگی , معماری ایرانی , شاخصه های کالبدی , پژوهشگران داخلی