اثربخشی آموزش مهارت‎های رفتار درمانی دیالکتیکی بر تاب آوری افراد معتاد در حال سم زدایی از مواد افیونی

مقدمه  هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت‎های رفتار درمانی دیالکتیکی بر تاب آوری افراد معتاد در حال سم زدایی از مواد افیونی می‎باشد. روشکار  پژوهش حاضر نیمه آزمایشی ازنوع پیش ازمون پس ازمون باگروه کنترل وازمون پیگیری است. جامعه آماری این پژوهش راکلیه مردان معتادی تشکیل داده‎اند که در کلینیک بقراط واقع در شهر تهران درسال 95-1394 در مرحله سم زدایی از مواد افیونی قرار داشته‎اند. نمونه پژوهش شامل 34 نفر از مردان معتاد در حال سم زدایی در کلینیک سوء مصرف مواد بود.   که آزمودنی‎ها به طور هدفمند انتخاب شدند وبه طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند: و اطلاعات آنها  به وسیله مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RISC) سنجیده شد. هردوگروه در یک زمان و قبل ازاعمال متغیر مستقل مورد اندازه گیری قرار گرفتند و پس از اجرای متغیر مستقل برگروه مداخله وهمچنین در پیگیری 3 ماهه نیز مجددا اندازه گیری‎ها تکرار شد. نتایج  نتایج به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی (شاخص‎های آماری نظیر فراوانی، درصد، میانگین) آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) نشان داد که آموزش مهارت‎های رفتار درمانی دیالکتیکی بر تاب آوری افراد معتاد در حال سم زدایی از مواد افیونی تاثیر دارد. نتیجه گیری  می‎توان در کنار درمان دارویی از اموزش مهارت‎های رفتار درمانی دیالکتیکی بر تاب آوری  مردان با اعتیاد به مواد بهره برد.

Keywords:

رفتاردرمانی دیالکتیکی , تاب آوری , مواد افیونی