شیوع آمبلیوپی و عوامل خطر درکودکان 3 تا 6سال شهرستان بجنورد سال 1395

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 599

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

KOMED18_016

تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1398

Abstract:

زمینه وهدف: امبلیوپی اختلال بینایی است که در سال های نخست زندگی اتفاق می افتد وعوارضی از قبیل معلولیت های بینایی و صدمات روانی ومالی درپی دارد که با تشخیص زودهنگام امکان درمان به موقع فراهم می گردد. این مطالعه باهدف تعیین شیوع وعواممل خطرا مبلیموپی در کودکان 3تا 4 ساله شهرستان بجنورد مرکز استان خراسان شمالی ایران سال 1340 انجام شد. روش مطالعه: دریک مطالعه مقطعی و مبتنی بر جمعیت، تعداد 1100 کودک 3تا 4 ساله درشهرستان بجنورد درسال 1340 ارزیابی شدند. معاینات شامل تعیین حدت بینایی، تعیین عیوب انکساری با استفاده از قطره سیکلوپلژیک و کاور تست بودند.امبلیوپی یک طرفه به صورت اختلاف دو خط یا بیشتر در حدت بینایی کاهش یافته بین دوچشم و امبلیوپی دوطرفه به صورت کاهش دوطرفه حدت بینایی بهترین حدت بینایی با کارکشن 20/30 یا کمتر تعریف شد. نتایج: شیوع امبلیوپی 5/7% با حدود اطمینان 95% : 4.4-7.2% بود. بین امبلیوپی و سن و جنس اختلاف معناداری از لحاظ آماری مشاهده نشد. P> 0.05 اما بین امبلیوپی و تحصیلات والدین ارتباط معناداری وجود داشت. اغلب کودکان مبلیوپ هایپروپ بودند. شیوع استربیسم 17/4% ، با حدود اطمینان 95% : 9/05%-29/09 و تقریبا نیمی از کودکان امبلیوپ، انیزومتروپ بودند. 55/5%، با حدود اطمینان 95% 42/4%-68/08% و بیشترین شیوع نوع امبلیوپی در این مطالعه، انیزومتروپیک هایپروپیک بود 1/1% با حدود اطمینان 95%: 0/6%-2/01 اکثر کودکان امبلیوپ، امبلیوپی خفیف داشتند. 3/1% شیوع امبلیوپی دو طرفه 69/8% با حدود اطمینان 95%: 56/9%-80/7 بیشتر از نوع امبلیوپی یک طرفه بود. هایپروپی، آستیگماتیسم، انیزومتروپی بیشترین علت های امبلیوپی در این مطالعه بودند. P<0.001 نتیجه گیری: شیوع بالای امبلیوپی نشان می دهد که اسکرنینگ کودکان 3 تا 6 ساله لازم و ضروری می باشد. نتایج این مطالعه می تواند در طراحی یک برنامه جامع اسکرنینگ بینایی برای کودکان 3تا 6 ساله و بالا بردن سطح آگاهی والدین کمک کننده باشد.

Authors

اقدس حمیدی

کارشناس ارشد گروه اپتومتری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران

جواد هرویان

مرکز تحقیقات عیوب انکیاری چشم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

سمیرا جلالی فر

استادیار چشم پزشکی، گروه جراحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران

نسرین مقدس شریف

کارشناس ارشد گروه اپتومتری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران