تاثیر داروی Antiaging COQ10 plus در درمان نوروپاتی دیابتی

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 2,306

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-57-6_008

تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1398

Abstract:

مقدمه  یکی از عوارض مزمن مهم دیابت گرفتاری سیستم عصبی است که به صورت دردهای سوزشی اندام تحتانی، پارستزی و بی حسی قسمت دیستال اندامها بروز می کند . نوروپاتی دیابتیک گاهی اوقات  ممکن است به داروهای ضد درد و آنتی دپرسانت تری سیکلیک، یا بعضی از داروهای ضد تشنج  پاسخ دهد. یکی از درمانهای جدید استفاده ازCoQ10 Plus Antiaging است. روش کار  این مطالعه به صورت pilot و آینده نگر بر بیماران دیابت نوع 2 که به مرکز تحقیقات یا درمانگاه غدد بیمارستان  قائم درسال 1391- 1392 مراجعه و از علائم نوروپاتی شکایت داشتند، انجام شد. ازبیماران ابتدا فرم رضایت آگاهانه گرفته شد .سپس توسط همکار نورولوژیست معاینه عصبی شدند و سرعت هدایت عصبی در آنها بررسی شد. داروی Antiaging coQ10 plus روزانه تجویز شد.  در ابتدا  32 بیمار دراین مطالعه شرکت نموده ولی   15 بیمار مطالعه را به پایان رساندند . پس از 3 ماه اندازه گیری سرعت هدایت عصبی دو باره بررسی و نتایج قبل و بعد از درمان باهم مقایسه شد.  نتایج با آزمون تی بررسی شد. نتایج پانزده بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. در4 مورد علایمNCV به صورت نوروپاتی حسی حرکتی قرینه آکسونال خفیف بود. ودر 8 نفر درگیری عصبی متوسط و 3 بیمار نوروپاتی شدید داشتند.   نتایج NCV قبل و بعد از درمان با هم مقایسه شد که موید کاهش معنی دار موارد نوروپاتی شدید بعد از درمان می باشد (006/0=p). HbA1C و قندخون ناشتا بعد از درمان به میزان معنی داری بترتیب (001/0> p) و (024/0=p) کاهش پیدا کردند. اثر این دارو بر سایر متغیر های آزمایشگاهی )میزان لیپیدهای سرم و کراتینین ) معنی دار نبود. نتیجه گیری   داروی AntiagingcoQ10 PLUS در کاهش علائم نوروپاتی می تواند موثر باشد وبه طور قابل ملاحظه ای سبب تسکین دردهای بیماران می شود.     پی نوشت: از شرکت  دارویی آدونیس کیش به دلیل تامین رایگان دارو واز همکاری پرسنل محترم بخش اعصاب بیمارستان قائم تشکروقدردانی می شود.

Authors

رباب ابوترابی

دانشیار گروه غدد، مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم ،دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مرتضی سعیدی

- دانشیار گروه اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران