بهینه سازی در طراحی و ساخت ارتوز هیپ ابداکشن

با گسترش روزافزون تکنولوژی، علم توانبخشی نیز در بهبود هرچه بیشتر وسایل خود برای فراهم کردن راحتی بیشتر بیماران ودرمان موثرتر آنان می باشد. یکی از چالش هایی که علم توانبخشی با آن روبروست بهبود ارتوز هیپ ابداکشن و جلوگیری از احتمال دررفتگی فرد حین پوشیدن ارتز می باشد. بیمار پس از عمل آرتروپلاستی کامل مفصل هیپ، با خطر دررفتگی مفصل و حتی دررفتگی های مجدد پس از آن روبروست. اگر مفصل پروتزی در موقعیت نسبتا خوبی قرار گرفته باشد می توان با استفاده از ارتوز هیپ ابداکشن مفصل را در موقعیت صحیح خود نگه داشت. در بسیاری از این بیماران ضعف عضلات ابداکتور مشاهده می شود که این خود دلیل بر تمایل فرد به اداکشن می باشد در نتیجه استفاده از این بریس از اداکشن بیمار جلوگیری می کند، ضمن آنکه به علت وجود مفصل مندرج فلکشن و اکستنشن در ارتوز، می توان میزان فلکشن فرد را نیز کنترل کرد. مسئله ی مهمی که ما را برآن داشت در راه بهبود این ارتوز تلاش کنیم، موضوع احتمال دررفتگی مفصل هیپ هنگام پوشیدن آن می باشد. اکثر ارتوزهای داخلی موجود که توسط مراکز ارتوپدی فنی ساخته می شوند به علت دارا بودن کرست کامل کمری ترموپلاستیکی علاوه بر دشواری پوشیدن بریس، خطر دررفتگی مفصل را هنگام پوشیدن ارتوز بالا می برند. در طراحی موجود بریس، کرست کمری به صورت نیمه و یکطرفه قرارداده شده تا بیمار نیاز به جابه جایی زیاد هنگام پوشیدن نداشته باشد که درنتیجه خطر دررفتگی کاهش می یابد. از طرفی جنس استفاده شده برای ساخت بریس را آلومینیوم خاصی قرار دادیم که هم از استحکام کافی برخوردار باشد و هم بتواند با شکل دادن به کرست و شل رانی برای افراد با اندازه های متفاوت مورد استفاده قرارگیرد. درنهایت می توان به اقتصادی بودن نمونه ی ساخته شده نسبت به نمونه های خارجی اشاره کرد.