رابطه باورهای هوشی با اهمالکاری تحصیلی: نقش واسطه ای ابعاد کمال گرایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین باورهای هوشی، کمال گرایی و اهمال کاری تحصیلی صورت گرفت. به همین منظور، تعداد 370 نفر از حدود ده هزار دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. جهت اندازهگیری متغیرهای پژوهش از مقیاس اهمالکاری (لی، (1986؛ باورهای ضمنی هوش (عبدالفتاح و ییتس، (2006و مقیاس چند ب4عدی کمال گرایی (هولت و فلت، (1991 استفاده شد. ارزیابی مدل به روش تحلیل مدل ساختاری و با کمک نرم افزار AMOS انجام شد. یافته ها نشان دادند با توجه به شاخصهای به دست آمده، مدل پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار بود. در این مدل، باور افزایشی و ذاتی به هوش و کمال گرایی به طور معنادار بر اهمال کاری اثر مستقیم دارند. علاوه بر این، اثر غیرمستقیم باور افزایشی بر روی اهمال کاری تحصیلی از طریق کمال گرایی خودمدار نیز معنادار بود. بر مبنای نتایج فوق، رشد باور افزایشی به هوش و بالا بردن انگیزش درونی دانشجویان با ترغیب و تعدیل کمال گرایی در دانشجویان میتواند زمینه بروز اهمال کاری تحصیلی را در آنها کاهش دهد.

Keywords:

اهمال کاری تحصیلی , باورهای هوشی , کمال گرایی