رابطه بین ذهنیت فلسفی با نگرش به روش های تدریس فعال استادان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین ذهنیت فلسفی با نگرش به روش های تدریس فعال استادان دانشگاه آزاد اسلامی واحدساوه در سال 1394 صورت گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل 209 نفر از کلیه استادان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه (اعضای هیئت علمی) بود که از این میان با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده 139 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه های ذهنیت فلسفی سراوانی (1386) بر اساس مدل اسمیت وپرسشنامه محقق ساخته نگرش به روش های تدریس فعال صورت گرفت. روائی محتوایی پرسشنامه ها به تائید متخصصان رسید و برای پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای ذهنیت فلسفی 0,81 و ابعاد آن شامل جامعیت، تعمق و انعطاف پذیری به ترتیب 0,83، 0,81 و 0 ,77 و برای روش های تدریس فعال 0,82بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام پذیرفت. در بخش توصیفی وضعیت جمعیت شناختی مورد بررسی قرار گرفت. در بخش استنباطی نیز آزمون های ) K-S) کولموگروف- اسمیرنف)؛ ضریب همبستگی پیرسون؛ و رگرسیون تک و چند متغیره) انجام پذیرفت. نتایج تحقیق نشان داد که میان ذهنیت فلسفی و ابعاد آن (جامعیت؛ تعمق و انعطاف پذیری) با نگرش به روش های تدریس فعال استادان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه رابطه وجود دارد.

Keywords:

ذهنیت فلسفی , جامعیت , تعمق , انعطاف پذیری , تدریس