ساخت مرطوب کننده های غشایی به کمک فناوری نانو جهت مرطوب کردن هیدروژن و اکسیژن مصرفی در پیل سوختی

غشای الکترولیت مورد استفاده در پیلهای سوختی پلیمری عمدتاً ازجنس نفیون بوده که قابلیت هدایت یونی در آنها به میزان مرطوب بودنشان بستگی دارد؛ بطوریکه هرچه میزان آغشتگی غشاء به آببیشتر باشد، میزان هدایت یونی آن بیشتر است. از اینرو در پیلهای سوختی سعی می گردد که میزان مرطوب بودن غشاء در حداکثر مقدار خود نگهداشته شود. عملیات مرطوبسازی غشاء، با مرطوبکردن گازهای واکنشگر ورودی به پیل سوختی انجام میگیرد. یکی از روشهای مرطوب کردن گازهای واکنشگر استفاده از مرطوبکنندههای غشایی است. بدیهی است که غشاء ساخته شده دراین مرطوبکنندها می بایست این کارایی را داشته باشد، که بصورت کنترل شده آب را از یک طرف جذب کرده و در سمت دیگر رها نماید. فناوری نانو در این طرح از دو منظر م یتواند مورد استفاده قرارگیرد: یکی استفاده از نانو ذرات با قابلیت جذب بالای آب که با توزیع یکنواخت در بستر پلیمر میتواند کمک شایانی به جذب آب در بستر پلیمر نمایند؛ و دیگری ایجاد ساختار با تخلخل کنترل شده درعرض غشاء. هردو عامل مذکور میتوانند سبب دستیابی به رطوبت کنترلشده در گازهای خروجی مرطوبکننده غشایی شوند. در این پژوهش غشاهای پلیمری پلیسولفون و پلیاترسولفون، و غشاء نانوکامپوزیت این پلیمر با استفاده از نانوذرات اکسید تیتانیوم، به منظور استفاده در مرطوب کننده غشایی ساخته شد. سپس خصوصیات و مورفولوژی این غشاها برای کاربرد در مرطوبکنندههای غشاییبررسی گردید.