بررسی عوامل موثر بر قانون گریزی شهروندان ساکن منطقه 4 تهران

قانون گریزی نادیده گرفتن قواعد رفتاری و هنجارها است که دارای ضمانت های اجرایی رسمی می باشد. شیوع تکرار این رفتار، میزان قانون گریزی افراد را معین می کند. قانون گریزی به عنوان یک رفتار نابهنجاراجتماعی، معضل بنیادین بسیاری از جوامع کنونی است. گریز از قانون و نادیده گرفتن حرمت آن، ریشه در عوامل بسیار دارد. این تحقیق درصدد بررسی عوامل موثر بر قانون گریزی بین شهروندان ساکن منطقه 4 تهران است. روش تحقیق پیمایشی وابزار پژوهش پرسشنامه می باشد که بر روی 384 نفر از که از طریق نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند صورت گرفته است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار استنباطی و آزمون های (کندال، ضریب پیرسون و ضرایب رگرسیونی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته های تبیینی بین قانون گریزی و فقر فرهنگی(0.25=r)، احساس بی عدالت اجتماعی(0.50=r)، بی اعتمادی به قانون(0.50=r) و ضعف پیوند اجتماعی(0.65=r) است. در واقع قانون گریزی متاثر از فقر فرهنگی، بی اعتماد، بی عدالت اجتماعی وضعف پیوند اجتماعی است.

Keywords:

قانون گریزی , فقرفرهنگی , بی عدالت اجتماعی , بی اعتمادی به قانون , ضعف پیوند اجتماعی