تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر شاخص آتروژنیک و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن

هدف: تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر شاخص آتروژنیک و مقاومت به انسولین در مردان دارای اضافه وزن انجام گرفت. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش را دانشجویان مرد دارای اضافه وزن با دامنه سنی 20 الی 28 سال و شاخص توده بدنی بالای 25 تشکیل دادند. از بین جامعه آماری تعداد 26 نفر داوطلبانه و به طور تصادفی به سه گروه 1 ) کنترل ، 2 ) تمرین مقاومتی و 3 ) تمرین استقامتی تقسیم شدند. برنامه گروه مقاومتی شامل 8 حرکت ( 3 جلسه در هفته ) بود که در هفته اول در دو ست 10 تکراری و با 30 درصد 1- RM و در هفته هشتم در چهار ست 6 تکراری و با 70 درصد 1- RM انجام شد. گروه تمرین هوازی نیز برنامه تمرینی شامل تمرین هوازی روی نوارگردان، 3 روز در هفته، 15 تا 40 دقیقه با شدت 50 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت هشت هفته انجام دادند. نمونه خونی آزمودنی ها بعد از حدود 10 ساعت ناشتایی در دو مرحله 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین از ورید بازویی گرفته شد. میزان فاکتورهای مورد نظر به روش الایزا و با استفاده از کیت انسانی اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مقاومت به انسولین در گروه تمرین مقاومتی کاهش یافته بود که از نظر آماری این کاهش معنادار نبود، اما در گروه تمرین استقامتی بطور معنادار کاهش یافته بود. شاخص آتروژنیک در هر دو گروهتمرین نسبت به کنترل با کاهش معنادار همراه بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، تمرین استقامتی و مقاومتی به بهبود شاخص آتروژنیک کمک می کند. همچنین تمرین استقامتی برای کاهش مقاومت به انسولین نسبت به تمرین مقاومتی مناسبتر می باشد.

Keywords:

تمرین استقامتی , تمرین مقاومتی , شاخص آتروژنیک , مقاومت به انسولین