اثربخشی شناخت درمانی گروهی بر احساس تنهایی ، تحمل پریشانی و تنظیم هیجانی فرزندان خانواده طلاق و تعارضات زناشویی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت درمانی گروهی بر احساس تنهایی، تحمل پریشانی و تنظیم هیجان فرزندان خانواده طلاق و تعارضات زناشویی است. طرح پژوهش حاضر تجربی از نوع نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه فرزندان طلاق و تعارضات زناشویی مراجعهکننده به مراکز مشاوره خانواده شهر تهران تشکیل دادند. با توجه به طرح پژوهش حاضر، همچنین به منظور افزایش قدرت تعمیم یافته های تحقیق، نمونه پژوهش حاضر شامل 30 نفر(15 نفر برای گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل) از فرزندان طلاق و تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره بودند که به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های تنظیم هیجان، تحمل پریشانی و احساس تنهایی استفاده شد. یافته ها نشان داد که شناخت درمانی بر احساس تنهایی P> 0/001)، (F = 41/17، تحمل پریشانی P> 0/001)، (F = 40/99، و تنظیم مثبت هیجان P> 0/001)، (F = 20/33، بر پسآزمون اثر معنیداری دارد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داه های تحقیق حاضر نشان داد که آموزش شناخت درمانی گروهی تاثیر معناداری در کاهش احساس تنهایی و افزایش تحمل پریشانی و تنظیم مثبت هیجان در فرزندان خانواده های مطلقه و متعارض ایفا میکند.

Keywords:

احساس تنهایی , تحمل پریشانی , تنظیم هیجان , شناخت درمانی , فرزندان