زبان و ضد زبان در نمایشنامه های اوژن یونسکو/مهوش قویمی، فرحناز زرین چنگ

اوژن یونسکو[1]، نمایشنامه نویس مشهور فرانسوی و رومانیایی­الاصل، یکی از پایه­گذاران تئاتر پیش تاز (آوانگارد[2]) در سال­های 1950 است. وی از طریق مخالفت با جریان­های روشن فکری عصر خویش همواره در مقابل قدرت ­مداران ایستادگی می­کرد و در نمایشنامه هایش، تعهد و انسانیت، نمودی چشم گیر دارد. یونسکو قسمتی عمده از فعالیت­های هنری­اش را به تامل درباره معضلات زبان، و یافتن ضعف­ها و نارسایی­های آن اختصاص داده است. از نظر او، زبان به دلیل خاصیت نسبی بودنش، در پی پیش رفت علوم و تخصصی شدن، وجهه و جایگاه خود را از دست داده و بدین ترتیب، برقراری ارتباط برای بسیاری از افراد، غیر ممکن شده است. یونسکو این معضل را به عنوان موضوعی مهم در نمایشنامه هایش مطرح کرده است. هدف از نگارش این مقاله، نشان دادن مشکل ارتباطی بین انسان هاست که یونسکو با استفاده از روش هایی همچون حذف دیالوگ و کلیشه ها به آن پرداخته است تا سکوت و تنهایی انسان را در دنیای معاصر نشان دهد. وی این واقعیت های تلخ را با استفاده از زبان طنز بیان کرده است.     [1]. Eugène Ionesco [2]. Avant Garde

Keywords:

اوژن یونسکو , زبان , کلیشه , ارتباط , دیالوگ , تک گویی