شاخص های مناسب سازی فضای باز شهری برای سالمندان، نمونه موردی: پارک بهشت فردیس

فضای شهری ایده آل فضای است که در آن عدالت شهروندی رعایت شده باشد و تمامی شهروندان وحتی اقشار آسیب پذیر جامعه بتوانند از این فضا استفاده کنند. سالمندی دورانی است که کاهش توانایی های جسمی و ازدست دادن برخی ارزش ها و امتیازات را به همراه دارد. بر طبق آمارهای جهانی ، آمار سالمندان رو به افزایش است. آمارها در کشور ما نیز تبیین کننده این واقعیت است با ورود به دوره سالمندی تغییرات چشمگیری درویژگی های فیزیولوژیکی و روحی روانی انسان رخ می دهد این تغییرات افراد را وادار میسازد تا محیط فیزیکی را به گونه ای متفاوت از جوانترها درک کرده و پاسخهای متفاوتی بدهند. در این مقاله پس از بررسی مبانینظری ، به چگونگی انجام تحقیقات میدانی در پارک بهشت، توزیع و تکمیل 40 پرسشنامه توسط سالمند پرداخته می شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که فضای شهری ما در حال حاضر نه تنها پاسخگوی سالمندان، که حتی پاسخگوی افراد سالم نیز نمی باشد. بیشترین مشکلاتی که سالمندان در فضاهای شهری عنوان کردند عبارتند از: شلوغی معابر، ترافیک و سرعت زیاد ماشین ، آلودگی هوا، کثیفی معابر، ناهمواری مسیرها، نبودن پل عابرپیاده، کمبود فضای سبز، زیاد بودن فاصله دسترسی تا امکانات و تسهیلات عمومی، مبلمان شهری نا مناسب، عبور موتور سیکلت ها در پارک ها، وجود جوان های شرور و بیکار، عدم رعایت حقوق سالمندان توسط مردم و کمبود تسهیلات عمومی اشاره کرد، که بیان کننده این واقعیت است که علاوه بر طراحان، مدیریت شهری نیز نقش مهم را در ابعاد فضاهای شهری ایفا می کند. این پژوهش کیفی و با ابزار پرسشنامه ، برداشت میدانی و مراجعه به اسناد و مدارک کتابخانه ای با هدف ضرورت اهمیت پرداختن به فضای مناسب برای سالمندان در کشورو رسیدن به شاخص های مناسب سازی فضای بازشهری برای سالمندان انجام گرفته است.

Keywords:

فضای باز شهری , سالمندان , مناسب سازی , پارک بهشت