نقش جداره های خارجی در تعدیل حرارتی با بازسازی ساختمان های آپارتمانی در اقلیم گرم و خشک (نمونه مطالعاتی شهر اصفهان)

آپارتمان ها با سازه های قابی بیشترین استفاده در شهرها را به خود اختصاص داده اند که بسیاری از آنها به لحاظ عایق بندی و تعدیل حرارتی فضای داخل، هیچگونه تمهیداتی ندارند. سازمان های مربوطه از جمله نظام مهندسی نیز، هنگام احداث ساختمان ها برای آسایش حرارتی و مصرف انرژی اجباری نمی گیرند. از این رو مجریان غیر متخصص اقدام به ساخت آپارتمان هایی با حداقل ضخامت جداره ها، بدون عایق بندی اصولی می کنند. مصرف انرژی در این واحد های ساخته شده بشدت افزایش می یابد و شرایط آسایش فضاها در دو فصل تابستان و زمستان با مصرف بالای انرژی تامین می گردد.دیوار های خارجی به عنوان اصلی ترین عنصر در تامین آسایش حرارتی و کاهش مصرف انرژی ساختمان می باشند. این مقاله با بررسی دو نمونه از متداول ترین دیوارهای خارجی (سفال و لیکا) در ساخت و ساز، به دنبال راهکاری در زمان تعمیرات و بازسازی اینگونه آپارتمان های احداث شده جهت رسیدن به تعادل حرارتی، حفظ و بهبود مصرف انرژی می باشد. با تحیل و محاسبه رفتار حرارتی دیوار ها طبق استاندارد های مقررات ملی ساختمان (مبحث نوزدهم) ، حداقل 2 تا 3 سانتیمتر عایق پشم سنگ یا پلی استایرن از سمت داخل محاسبه و پوشش آن بوسیله پنل های گچی پیشنهاد گردید. نتایج حاصل از نرم افزار دیزاین بیلدر، کاهش 2/5 برابری اتلاف حرارت جداره های خارجی را نشان می دهد. همچنین افزایش توده حرارتی دیوار های داخلی از موثرترین راهکارهای تعدیل حرارتی در طی بازسازی واحدهای آپارتمانی است.

Keywords:

تعدیل حرارتی , بازسازی , اصفهان , آپارتمان , عایق حرارتی , توده حرارتی