ابراء و هبه دین به مدیون در حقوق ایران با نگرشی بر فقه امامیه
Publish place: National Conference on Law in Perspective 1404
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 7,670
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HCHCONF01_086
تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1398
Abstract:
هبه دین اگر چه به لفظ هبه است، اما ایقاع و در حکم ابراء محسوب میشود و مقررات هبه در آن جاری نیست. امام خمینی با آنکه هبه دین را دارای آثار ابراء میدانند، آن را بر خلاف ابراء، عقد محسوب میکنند و معتقدند چون هبه دین تملیک است، احتیاج به قبول مدیون دارد. قانون مدنی ایران نیز هبه دین را عقد میداند و حق رجوع دائن را فقط در هبه دین سلب کرده است و در ماده 806 میگوید: هرگاه دائن طلب خود را به مدیون ببخشد، حق رجوع ندارد. ممکن است ابراء در ضمن عقد صلح و یا به صورت عقد صلح واقع شود؛ مثل اینکه کسی ذمه مدیون را در قبال مصالحه دعاوی احتمالی او در مورد خانهای معین ابراء کند .همان طور که ممکن است کسی ذمه دیگری را از طریق شرط ضمن عقد بری کند.
Authors
جواد واحدی زاده
دانشگاه آزاداسلامی واحداردبیل
زکیه سلطان قیس
دانشگاه آزاداسلامی واحداردبیل