بررسی درک عبارات اشاری مکانی و زمانی در کودکان نابینای مادرزاد دوزبانه کردی-فارسی زبان در مقایسه با همتایان بینا

ازآنجایی که چشم یکی از ارگانهای اصلی در یافتن مسیر و جهتیابی میباشد و به علت محرومیت افراد نابینا از این حس، این پژوهش با هدف بررسی درک و شیوه فراگیری عبارات اشاری مکانی و زمانی در کودکان نابینا و مقایسه آنها با افراد بینا انجام شده است. برای دستیابی به این هدف، 30 کودک در 3 گروه آزمودنی شامل 12 کودک نابینا، 12 کودک بینا، 6 کودک چشمبسته بینا در رده سنی 9-6 سال با استفاده از زیرآزمونهای عبارات اشاری مکانی و زمانی بر پایه پژوهشهای آیسیفووا و مارمولیو- راموس 88 -87 :2012)؛ (2177 :2013 مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی این آزمودنیها نشان داد که همه آزمودنیهای پژوهش در هر سه گروه در زیرآزمونهای عبارات اشاری مکانی عملکرد سریعتری نسبت به زیرآزمونهای عبارات اشاری زمانی داشتند. همچنین، کودکان بینا در زیرآزمونهای عبارات اشاری مکانی و زمانی به طور معنیداری نسبت به دو گروه چشم بسته بینا و نابینا عملکرد بهتری داشتند.

Keywords:

کودکان نابینای مادرزاد , کودکان بینا , دوزبانه کردی-فارسی , زیرآزمون عبارات اشاری مکانی , زیرآزمون عبارات اشاری زمانی.