ارزیابی عوامل موثر بر لنگراهرمی در اتصالات گیردار فولادی به روش المان محدود

طبق بررسیهای آزمایشگاهی و تحلیلی، ازجمله مسائل پنهانی که در اتصالات گیردار رایج وجود دارد، مساله لنگر اهرمی در مقطع تیر، در محل اتصال به ستون است، که عدم توجه به آن در مواقع بحرانی موجب بروز شکستهای عمده در اتصالات میگردد. هدف از انجام این تحقیق بررسی عوامل موثر بر لنگر اهرمی در مقطع تیر و ارزیابی مقدار تاثیر هریک از این عوامل به روش المانمحدود میباشد. بدینمنظور 7نوع اتصال تیر به ستون در نرمافزارANSYS مدل شدهاست و برای هریک از مدلها مقدار لنگر اهرمی در مقطع اتصال تیر به ستون بدست آمدهاست. عوامل مورد بررسی جزییاتی مانند وجود سختکننده جان ستون، ورقهای پوششی کناری، ورقهای کناری نیمهعمق و تمامعمق طرفین تیر، صلبیت تکیهگاه، وجود مهار جانبی در طول تیر و میزان انعطافپذیری مصالح موردنظرمیباشد. در نهایت بررسیها نشان دادهاند که مهار جانبی تیر بخصوص در محدوده اتصال و نیز میزان انعطافپذیری مصالح بیشترین تاثیر و صلب نمودن تکیهگاه کمترین تاثیر را درکاهش لنگر اهرمی در مقطع اتصال ایفا مینماید.

Keywords:

سازههای فولادی , اتصال گیردار تیر به ستون , لنگراهرمی , تحلیل المانمحدود