تحلیل سطح توسعه یافتگی در مناطق روستایی با استفاده از تکنیک های سطح بندی تاکسونومی وشاخص ارزش مرکزیت مطالعه موردی: روستاهای بخش هیدوچ شهرستان سراوان

برخورداری از خدمات و زیر ساخت ها در بخش های مختلف، آموزشی، بهداشتی و درمانی بازرگانی و خدماتی از شاخص های مهم در تعیین سطح برخورداری و ابزاری مهم در جهت برنامه ریزی و اجرای راهبردهای جهت بهبود شرایط در نواحی روستایی است. بااین پژوهش شناسایی و سنجش سطح توسعه یافتگی مناطق روستایی بخش هیدوپ شهرستان سیب وسوران در استان سیستان و بلوچستان انجام پذیرفته است که به لحاظ هدف، کاربردی واز نظر ماهیت و روش توصیفی وتحلیلی می باشد. با استفاده از داده های سرشماری عمومی نفوس ومسکن 1390 تعداد 39 شاخص در زمینه های آموزشی، سیاسی اداری، بازرگانی و خدمات بهداشتی ودرمانی ارتباطات و حمل و نقل انتخاب شدند و روستاهای مورد مطالعه با روش های تاکسونومی عددی و شاخص ارزش مرکزیت رتبه بندی و درجه توسعه یافتگی ان ها تعیین و تحلیل گردید. نتایج حاصل از یافته های تحلیل نشان داد ضمن اینکه نتایج طبق هر دو مدل مشابه بودند روستاها در سه طبقه گروه بندی شدندو اکثر روستاهای مورد بحث در طبقه کمتر توسعه یافته و محروم قرار گرفته اند که توجه به این نواحی جهت رفع کمبودها و بهیود شاخص های توسعه در سطح منطقه امری ضروری می باشد.

Keywords:

تاکسونومی عددی , توسعه یافتگی , شاخص های توسعه , شاخص ارزش مرکزیت , هیدوچ