ارزیابی مولفه های پایداری توسعه با نگرش دوگانه ایده آل و ضدایده آل

افزایش بالای جمعیت شهری، باعث رشد تقاضا برای منابع وتولیدات شده ونتیجه آن فشار بیشتری برمحیط خواهد بود. بنابراین در اثر تمرکز جمعیت در شهرها و استفاه لجام گسیخته از انواع فرآروده های ماشینی و شیمیایی و بهره کشی کنترل نشده از منابع طبیعی، همزیستی و ارتباط معنادار و متقابل انسان و زیست بوم وی به شدت تهدید می شود مقاله حاضر با استفاده از روش DEA-TOPSIS که در واقع بکارگیری منطق تاپسیس در تحلیل پوششی داده ها بوده و توسط وانگ و لودر سال 2006 میلادی مطرح شده است. به کاربرد مدل یاد شده در سنجش مولفه های پایداری می پردازد. لذا، با توجه به فرآیند تحقیق و ساختار مدل مورد کاربرد، تجزیه و تحلیل داده ها در چهار مرحله صورت می گیرد. در مرحله اول مقادیر ورودی و خروجی واحدهای تصمیم گیری ایده آل و ضدایده آل تعیین می گردد. در مرحله دوم میزان کارایی واحد تصمیم گیری ایده آل (مجازی) و واحدهای تصمیم گیری براساس واحد تصمیم گیری ایده آل تعیین می شود. در مرحله سوم میزان کارایی واحد تصمیم گیری ضد ایده آل (مجازی) و واحدهای تصمیم گیری براساس واحد تصمیم گیری ضد ایده آل تعیین شده و درمرحله آخر میزان نزدیکی نسبی را برای هر واحدتصمیم گیری براساس مقادیر کارایی حاصل از دو مرحله دوم و سوم بدست می آوریم.

Keywords:

نگرش ایده آل , نگرش ضدایده آل , پایداری , توسعه , شهر