بررسی اهمیت کاربرد روان شناختی در عملکرد گردشگری

امروزه در بسیاری از مناطق جهان، زیبایی های طبیعی و جذابیت های آن، علت اصلی برای جذب توریست و توسعه صنعت توریسم بوده است. گردشگری عامل مهمی برای تقویت فرهنگ ها و شناخت جوامع مختلف است، توسعه این صنعت موج پیشرفت و تحول اقتصادی اجتماعی خواهد شد. افزایش آگاهی، ترویج عدالت و توسعه، پیشرفت کیفی زندگی، کیفیت بالای تجربه برای بازدیده کنندگان، نگهداری کردن با کیفیت از محیط، همه این موارد از اهداف گردشگری پایدار می باشند. رابطه انسان با محیط غیر زنده سابقه ای به قدمت پیدایش حیات بشر روی کره زمین دارد. هدف از این مقاله، بیان اهمیت کاربرد روان شناختی و شناخت جامعه شناسی در عملکرد گردشگری و حفظ فرهنگ محلی بالاخص در ایران می باشد، که می توان با آموزش و قرار دادن دروس رواشناسی گردشگری در مقاطع مختلف جامعه گردشگری را آموزش داد تا در حفظ فرهنگ و سنن جامعه محلی و آموزش رفتاری و میهمان نوازی به جامعه میهمان و میزبان در رشد و توسعه پایدار نقش بسزایی داشته باشند. این مقاله با روش تحقیق توصیفی به نقش روانشناسی در گردشگری می پردازد. ابتدا، درک انگیزه افراد برای بازدید از مقاصد خاص، استفاده از خدمات دسترسی، نیاز و رضایت بازدیدکنندگان می باشد. این مقاله روابط بین سطوح فردی از نیازهای انسانی را بیان می کند. با تعاریفی از روانشناسی گردشگری به تمایز در رویکرد گردشگری در ابعاد مختلف از نگاه سازمان جهانی گردشگری پرداخته و به توضیح رفتار گردشگران و روح میهمان نوازی که هر دو از اصول مهد در روانشناسی گردشگری است می پردازد. اثرات گردشگری در جامعه ازمباحث مطرح در این مقاله است.

Keywords:

روانشناسی گردشگری , گردشگری , جامعه شناسی گردشگری , روانشناسی