تاثیر بازآرایی و افزایش ظرفیت ذخیره سازی شبکه بر برنامه ریزی یک ریزشبکه

هدف این مقاله ارایه مدلی جهت بازآرایی و مشارکت واحدهای ریزشبکه به منظور بیشینهسازی سود و کاهش تلفات آن و همچنین بررسی ظرفیت ذخیره سازی در ریزشبکه مورد مطالعه می باشد. به این منظور ابتدا مدل ریزشبکه و عناصر آن معرفی میشود. ریزشبکه مورد مطالعه دارای 10 باس و شامل میکروتوربین، توربین بادی به عنوان منابع تولید انرژی، باتری به عنوان ذخیره ساز می باشد. مقدار بار مصرفی و تخمین انرژی تولیدی واحد بادی با توجه به تغییرات سرعت باد به صورت غیرقطعی در نظر گرفته شده اند. برای مدل های عدم قطعیت تعدادی سناریو با توجه به شبیه ساز مونت کارلو تولید میشوند و بهره برداری بهینه ریزشبکه تحت این سناریوها بررسی می شود. این ریزشبکه در یکی از باسها به شبکه ی بالادست متصل شده است و با درنظرگرفتن سود خود میتواند به مبادله با شبکه بالادست بپردازد. تعیین همزمان توپولوژی بهینه و نقطه کار بهینه و عناصر ریزشبکه شامل میزان تولید میکروتوربین ها، شارژ و دشارژ باتریها، و مبادله با شبکه بالادست با استفاده از الگوریتم ازدحامذرات انجام می گیرد. تابع هدف شامل درآمد منهای هزینه است. با وارد کردن عدم قطعیت منبع تولید پراکنده بادی و بار در خطوط تلاش می شود تاثیر عدم قطعیت در یافتن بهترین توپولوژی ریزشبکه و بهترین نقطه کار شبیه سازی شود.

Keywords:

بازآرایی , ریزشبکه , مشارکت واحدها , عدم قطعیت , توربین بادی