بررسی توسعه منطقه ای از دولت های سوم تا یازدهم ( 1360 - 1392) در ایران

پژوهش حاضر به دنبال بررسی سطح توسعه یافتگی مناطق ایران از دولت سوم تا دولت یازدهم است. در این راستا با استفاده از مدل تصمیم گیری چند شاخصه و نرم افزارتاپسیس پس از رتبه بندی استان ها نتایج حاکی از آن بود که حدود 74 درصد استانها محروم و 24 درصد آنها برخوردار هستند . بر اساس مدل خوشه ای، 6 خوشه برای توسعه یافتگی مناطق شکل گرفت که استان تهران و ایلام به ترتیب در صدر و انتهای جدول توسعه یافتگی کشور قرار گرفته اند. شاخص توسعه از ماتریسی با 21 شاخص و 151 زیر شاخص تشکیل شده است. درپژوهش حاضر دو شاخص کارایی بودجه در توسعه و مدل برنامه ریزی منطقه ای معرفی شده که استان ها بر اساس قدرت و ضعف مدیریت کارامد در منابع بودجهای تفکیک شده اند. در ادامه و با کمک نرم افزار ایویوز و مدل پنل دیتا و تشکیل 3 مدل مستقل رگرسیونی برای هشت دولت مستقل به این نتیجه رسیدیم که توسعه به عنوان متغیر وابسته از متغیرهای مستقل؛ هزینهجاری (حجم دولت)، هزینه عمرانی و بودجه کل، تاثیر پذیر است و بر این اساس افزایش حجم دولت12برابربودجه کل برتوسعه تاثیرمنفی داشته است و افزایش بودجه عمرانی مانند بودجه کل ولی 10برابربیشتر ازآن برتوسعه اثرمثبت داشته است

Keywords:

توسعه , اقتصیاد منطقه ای , توسعه منطقه ای , دولت , تمرکززدایی , تصمیم گیری چندشاخصه