مقاله پژوهشی بررسی تاثیر پارامترهای پکیج بر راحتی راننده با استفاده از روش DOE وابزار تحلیل ارگونومی DHM

زمینه و هدف: با توجه به ضرورت پکیجینگ صحیح راننده، تنظیم پارامترهای پکیج به منظور حصول بالاترین ارگونومی راننده بسیار مهم است. محدوده تغییرات برخی پارامترهای پکیجینگ گسترده است و انتخاب صحیح مقدار این پارامترها تا حصول شرایط ارگونومی راننده نیز مستلزم سعی و خطاست.روش کار: در پژوهش حاضر، با استفاده از نرم افزار MINITAB نسخه 16 و پارامترهای پکیجینگ راننده، چندین شبیه سازی شرایط رانندگی به کمک ابزار (DHM ( Digital human modeling و ( D0E( Design of experiment انجام شد؛ بنابراین برای کلاس خودرویی C، محدوده تمامی پارامترهای پکیج راننده، مانند ارتفاع صندلی، زاویه فرمان و... با استفاده از سایت A2MAC1 استخراج و به عنوان مبنای پارامتر ورودی در نظر گرفته شد. در ادامه با توجه به آزمایش های پیشنهادی به کمک نرم افزار MINITAB نسخه 16، ارزیابی میزان راحتی راننده براساس معیار PORTER (1998) صورت گرفت.یافتهها: ارتفاع صندلی همچنین فواصل قایم و افقی مجموعه فرمان تا نقطه مبنای پاشنه پا، بیشترین تاثیر را بر ارگونومی راننده دارند. همچنین با توجه به همبستگی زیاد برخی پارامترهای پکیج با خروجی های ارگونومی زوایای بدن، معادلات پیش بینی گری در این باره ارایه شده است.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده الگویی بهینه برای ارگونومیک ترین موقعیت رانندگی در خودرو است. همچنین تاثیرگذارترین پارامترهای پکیج راننده از نظر ارگونومی شناخته و با استفاده از آنالیز (ANOVA ( Analysis of variance برای آنها مدل های پیش بینی گر ریاضی ارایه شده است.

Keywords:

ارگونومی , طراحی آزمایش , راحتی , DHM