اثر دو هفته بی تمرینی پس از یک دوره برنامه تمرین تناوبی شدید بر حداکثر اکسیژن مصرفی و توان بی هوازی و برخی هورمون های بزاقی مردان جوان فعال

هدف پژوهش حاضر، اثر یک دوره بی تمرینی متعاقب برنامه تدوین تناوبی شدید بر کورتیزول وتستوسترون بزاقی مردان جوان فعال می باشد. 30 مرد جوان سالم سن 22/57±11/50 کیلوگرم بر مترمربع به طورتصادفی به سه گروه n=10 تمرین تناوبی شدید با وهله کوتاه، تمرین تناوبی شدید با وهله طولانی و گروه سنتی تقسیم شدند. سطوح کورتیزول و تستوسترون قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شدند.برای بررسی درون گروهی متغیرها از آزمون t همبسته و همچنین برای مقایسه ی بین گروهی از آزمون ANOVA استفاده گردید. نتایج نشان داد که تغییرات سطوح کورتیزول ونسبت تستوسترون به کورتیزول در مرحله بی تمرینی نسبت به پس آزمون در گروه های تجربی افزایش معنی داری داشت. P<0/05 تغییرات سطوح تستوسترون در مرحله بی تمرینی نسبت به پس آزمون در گروه های تجربی کاهش معنی داری داشت P<0/05 بی ترینی متعاقب تمرین تناوبی با وهله کوتاه، سطوح تستوسترون به طور معنی داری نسبت به گروه سنتی بالاتر بود P<0/003 بی تمرینی متعاقب باوهله کوتاه نسبت تستوسترون به کورتیزول نسبت به گروه سنتی پایین تر بود P<0/004 پژوهش حاضر نشان داد، یک دوره بی تمرینی متعاقب چهار هفته تمرین تناوبی شدید منجر به افزایش سطوح کورتیزول،نسبت تستوسترون به کورتیزول و منجر به کاهش سطح تستوسترون گردید.

Keywords:

بی تمرینی , تمرین تناوبی , شدید , کورتیزول , تستوسترون