بررسی رضایت زناشویی در والدین دارای کودکا ن سالم، عقب مانده ذهنی و معلول جسمی حرکتی شهر زاهدان در سال 1398

سابقه و هدف: خانواده را موسسه یا نهاد اجتماعی معرفی می کنند که ناشی از پیوند زناشویی زن و مرد است. یکی از جوانب بسیار مهم یک نظام زناشویی، رضایتمندی است که همسران در ازدواج تجربه می کنند. این مطالعه با هدف بررسی میزان رضایت زناشویی والدین دارای فرزند سالم، غقب مانده ذهنی و عقب مانده جسمی صورت گرفته است . روش کار: روش پژوهش در این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی است که حجم نمونه در آن بر اساس مطالعات قبلی 90 نفر برآورد شده است. افراد مورد نظر در پژوهش توسط نمونه گیری خوشه ای و تصادفی ساده از مدارس ناحیه یک و دو آموزش و پرورش شهر زاهدان انتخاب گردیدند. جهت انجام پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ اجرا گردید و نتایج مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. نتایج : نتایج پژوهش نشان داد که افراد شرکت کننده در مطالعه دارای میانگین سنی 34/47 و انحراف معیار 7/83 بوده اند و حداقل سن افراد شرکت کننده 22 و حداکثر آن 55 سال بوده است. والدین با توجه به داشتن فرزندان دارای عقب ماندگی ذهنی اکثرا دارای رضایت زیاد ( 60 درصد) و والدین دارای فرزند عقب مانده جسمی اکثریت دارای زیاد (53/3 درصد) هستند و میان رضایت آن ها با والدین دارای فرزند سالم هیچ تفاوت معنی داری مشخص نشد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق مبین این است که دارا بودن فرزند ناتوان به طور قطع سبب اختلال در روابط زناشویی نمی شود و باید تمامی عوامل موثر بررسی گردد.

Keywords:

رضایت , زناشویی , عقب ماندگی ذهنی , عقب ماندگی جسمی