مروری بر تاثیر طب فشاری بر تسکین و کاهش علائم دیسمنوره اولیه

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 496

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS01_249

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

Abstract:

مقدمه: دیسمنوره اولیه، از اختلالات شایع ژنیکولوژیک و به معنای قاعدگی دردناک بدون حضور عوامل پاتولوژیک لگنی است که سبب بروز مشکلات متعدد جسمی، روحی، و اجتماعی در زنان می شود. از آنجا که درمان های دارویی دارای عوارض جانبی متعدد و محدودیت در استفاده هستند و درمقابل، طب فشاری به عنوان شاخه ای از طب مکمل در تسکین بسیاری از بیماری ها کاربرد دارد، برآن شدیم مطالعه ای با هدف مروری بر تاثیر طب فشاری در تسکین و کاهش علائم دیسمنوره اولیه انجام دهیم. روش کار: مطالعه حاضر از نوع مروری روایی است. جستجوی مطالعات در پایگاه های اطلاعات علمی شامل Pubmed، Cochrane،Scopus ،Elsevier، و همچنین با استفاده از موتور جستجوگر Google Scholar و کلمات کلیدی دیسمنوره اولیه، طب فشاری، طب مکمل انجام گرفت. بدین ترتیب مقالاتی که در طی سال های 1990 تا 2019 منتشر شده بودند جمع آوری، به دقت مطالعه، و یافته های آنها دسته بندی و گزارش گردید. یافته ها: در مجموع 15 مقاله مرتبط گرداوری گردید. براساس یافته های مطالعات موجود، نقاط فشاری که در کاهش درد دیسمنوره کاربرد دارند شامل تای چانگ (liv3)، سانینجیائو (sp6)، دی جی (sp8)، و دهم طحالی می باشند. در مقایسه دو نقطه SP6 و SP8 نتایج مطالعات نشان می دهد طب فشاری درنقطه SP8 نسب ت به SP6 سبب کاهش بیشتری در شدت درد دیسمنوره می شود. همچنین استفاده از دو نقطه به طور همزمان، علائم سیستمیک ر ا به میزان بیشتری کاهش می دهد. تحریک نقطه فشاری SP6 در برطرف کردن تهوع موثرتر از SP8 و تحریک نقطه فشاری SP8 در برطرف کردن خستگی موثرتر از SP6 است. نتایج: جمع بندی یافته های مطالعات موجود نشان می دهد تحریک نقاط فشاری در جهت تعدیل انرژی بدن یا همان کای بدن می تواند در بهبود کمبود یا رکود انرژی در رحم و در نتیجه درمان درد و خون ریزی قاعدگی موثر باشد. باتوجه به اینکه طب فشاری روشی موثر، ارزان، دردسترس و بدون عارضه در جهت درمان دیسمنوره است، لذا توانمندسازی فارغ التحصیلان شت ه پزشکی و مامایی در استفاده از این روش جهت درمان دیسمنوره اولیه در مبتلایان ضروری به نظر می رسد.

Authors

حانیه رحیمی

دانشجوی کارشناسی مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

نرگس اسکندری

استادیار و عضو هیات علمی، گروه مامایی، دانشکده پرستا ری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم