ارتباط استرس، اضطراب و افسردگی با رفتارهای خودمراقبتی دوران بارداری در زنان در معرض خطر زایمان زودرس

مقدمه:بارداری با تغییرات گسترده ی روانی و جسمی در مادران باردار همراه میباشد. استرس، اضطراب و افسردگی از جمله عوامل تاثیرگذار بر عملکرد و عدم توجه به خود در زنان باردار میباشد. یکی از پرکاربردترین تئوریها در زمینه خودمراقبتی، تئوری اورم است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استرس، اضطراب و افسردگی با رفتارهای خودمراقبتی دوران بارداری مبتنی بر تئوری اورم در زنان در معرض خطر زایمان زودرس انجام شد. روش کار: این مطالعه همبستگیتوصیفی در سال 1394 بر روی 176 زن باردار 26-24 هفته در معرض خطر زایمان زودرس مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه غربالگری زایمان زودرس هولبروک، فرم مشخصات فردی و مامایی، پرسشنامه اقدامات مراقبتی دوران بارداری هارت و پرسشنامه استرس، اضطراب وافسردگی DASS 21 DASS SPSS (نسخه 16 ) و آزمونهای همبستگی پیرسون و اسپیرمن انجام شد. میزان P کمتر از 0/05 معنیدار در نظر گرفته شد. نتایج: بین نمره خودمراقبتی با استرس (P=0/004) و افسردگی (P=0/032) رابطه خطی معنادار معکوس وجود داشت. اما بین خودمراقبتی و اضطراب رابط خطی معنادار مشاهده نگردید (P=0/374). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که افزایش استرس و افسردگی در زنان در معرض خطر زایمان زودرس، باعث کاهش رفتارهای خودمراقبتی در آنان می گردد. لذا مدیریت و شناسایی زنان بارداردر معرض استرس و افسردگی و برنامه ریزی و انجام اقدامات مناسب جهت کاهش افسردگی و استرس آنها موجب افزایش سطح خودمراقبتی در زنان در معرض خطر زایمان زودرس خواهد شد.

Keywords:

تئوری خودمراقبتی اورم , استرس , اضطراب , افسردگی