مقدمه:
خودارجاعی به معنی ارجاع به خود است و به دوصورت داخل و خارج از محل طبابت رخ می دهد. در نوع داخل مطب، پز شک یک سری و سایل ت شخی صی درمانی (مانند EKG، اکوکاردیوگرافی ، سونوگرافی و...) را داخل مطب خود می آورد و انجام آنها را برای بیماران تجویز می کند . در نوع خارج از مطب پزشک خود و یا خانواده درجه اول او مالک و یا سهامدار مراکز تشخیص درمانی (مانند بیمارستان ، مراکز تصویربرداری ، آزمای شگاه و ..) هستند و بیماران را به ان مراکز ارجاع می دهند . این مطالعه بررسی کمی در مورد نگرش و انجام پدیده
خودارجاعی در پزشکان متخصص با در نظرگرفتن متغیرهایی مانند سن ، جنس ، طول مدت طبابت و... می باشد.روش کار : با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته است که روایی و پایایی آن به روش های علمی تایید شده است. نتایج و بحث : نمونه های مورد مطالعه 232 پزشک متخصص با تخصص های مختلف بودند که 57/3 درصد آنها مرد و 42/7 درصد زن بودند . در مورد نگرش این پزشکان به نوع داخل مطب 32 درصد آن را کاملا نادرست و 12/1 درصد آن را کاملا درست می دانستند. در مورد انجام
خودارجاعی داخل مطب توسط این پزشکان 49/2 درصد از آنها مکررا و یا ندرتا آن را انجام داده بودند. پزشکانی که در بخش خصوصی طبابت می کردند و یا عضو هیات علمی نبودند به طور معنی داری بیش از پزشکان شاغل در بخش دولتی و پزشکان عضو هیات علمی این نوع
خودارجاعی را انجام داده بودند . نتایج رگرسیون لجستیک چندگانه ن شان داد پز شکانی که نگرش مثبت به
خودارجاعی دا شتند 4/48 برابر دیگر پزشکان
خودارجاعی داخل مطب انجام داده بودند. در خصوص
خودارجاعی خارج از مطب 40/8 از پزشکان مورد مطالعه آن را کاملا نادرست و فقط 7/6 درصد آن را کاملا درست می دانستند. در مورد انجام این نوع
خودارجاعی توسط پزشکان مورد مطالعه 39 درصد از آنها مکررا و یا ندرتا آن را انجام داده بودند. پزشکان مسن تر و کسانی که طول مدت طبابت بیشتری دا شتند و پز شکان شاغل در بخش خصوصی (نسبت به بخش دولتی). نتایج رگرسیون لجستیک چندگانه نشان داد پزشکانی که نگرش مثبت به
خودارجاعی خارج از مطب داشتند 7 برابر دیگر پزشکان متخصص
خودارجاعی داخل مطب انجام داده بودند.نتیجه گیری : باید با حذف علت انجام این پدیده ها و نشان دادن قبح این پدیده با روش های مناسب آموزشی با آن مبارزه کرد.