اهمیت و ضرورت مشارکت اولیای دانش آموزان در مدارس

مشارکت[1] ازجمله پدیده هایی است که از دیرباز وجود داشته وهمواره با زندگی انسان ها پیوند داشته است.نیاز زندگی جمعی و گروهی وجود همکاری، مساعدت و مشارکت می باشد که متناسب با شرایط اجتماعی در زمان و مکان خاص خود به صورت های مختلف شکل گرفته است.(نوابخش و اسمی جوشقانی، 1391).

امروزه در نظام جهانی، مشارکت افراد ذی نفع به ویژه والدین در آموزش و پرورش به منزله یکی از عوامل مهم در دموکراسی در آموزش و پرورش شناخته شده است (اسلیتر[2]، 2008). فردای هر جامعه بر اساس روش های تربیتی مناسب برای کودکان توسط والدین[3]، مدرسه، مربیان و… قابل پیش بینی است. به همین دلیل داشتن تعامل به اندازه و مناسب از هر دو کانون خانه و مدرسه به شدت احساس می شود. چرا که فعالیت هماهنگ آنها فواید مثبتی برای هر دو طرف خواهد داشت.

در دنیای امروز، مشارکت فعال اولیای دانش آموزان با مدرسه به عنوان یکی از ارکان اساسی در فرآیند تعلیم و تربیت شناخته میشود. تحقیقات متعدد نشان داده است که همکاری بین خانواده و مدرسه نه تنها موجب ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان می شود(هندرسون و مپ،2002)، بلکه در شکل گیری شخصیت اجتماعی، عاطفی و اخلاقی آنان نیز نقشی تعیین کننده دارد(جوردان و همکاران،2001). با این حال، در بسیاری از جوامع به ویژه در مناطق روستایی، این مشارکت به دلایل مختلف فرهنگی، اجتماعی یا اقتصادی با چالش هایی روبه روست(شروود،2018).

به گفته سلیمانی (1398)، «مشارکت پایدار اولیا زمانی محقق میشود که برنامه ها نه بر اساس دستورالعملی، بلکه بر پایه شناخت واقعی از دغدغه ها و توانمندی های خانواده ها طراحی شوند» (ص 47)
اینجانب به عنوان عضوی کوچک از جامعه بزرگ آموزش و تعلیم و تربیت برخود دانستم تا یادداشت فوق را در جهت یادآوری نقش مهم مشارکت اولیا با مدارس و آثار و نتایج احتمالی آن بنگارم.امید که گره از مشکلی باز شود.
به امید ایرانی استوار با دانش آموزانی قوی
ارادتمند
مجید باغچقی