نماز؛ مدیتیشن مهندسان عمران در عصر استرس، محاسبه و بحران

در دنیای پیچیده ی مهندسی عمران که روزانه با طراحی های حساس، پروژه های پرتراکم، تصمیم گیری های آنی در شرایط بحرانی و فشارهای اجرایی روبه روست، حفظ آرامش ذهنی و انرژی روانی برای مهندسان از اهمیت حیاتی برخوردار است. یکی از روش های موثر، عمیق و البته بومی برای ایجاد این تعادل روانی، نماز است؛ فریضه ای که اگر از زاویه ای علمی به آن بنگریم، نوعی مدیتیشن ساختارمند و چندبعدی به شمار می آید.

نماز، با توالی منظم حرکات بدنی، مکث های ذهنی، قرائت های آرامش بخش و تمرکز درونی، دقیقا همان عناصری را در خود دارد که در روش های مدرن Mindfulness یا مراقبه ی ذهن آگاهی در روان شناسی غربی به عنوان راه حل مقابله با استرس توصیه می شود. اما مزیت نماز در این است که علاوه بر جنبه آرامش بخش، اتصال وجودی با منبع مطلق معنا و قدرت برقرار می سازد؛ چیزی که در مدیتیشن های سکولار وجود ندارد.

تجربه های میدانی در پروژه های عمرانی نشان می دهد که مهندسینی که در طول روز نماز خود را با توجه، آرامش و نیت پاک به جا می آورند، نه تنها تمرکز و دقت بیشتری در طراحی و اجرا دارند، بلکه در مواجهه با شرایط بحرانی نیز تصمیم های کم خطاتر و آرام تری اتخاذ می کنند. این اثر، به ویژه در پروژه هایی که نیاز به همکاری تیمی فشرده دارند، قابل لمس است.

از این رو، پیشنهاد می شود نهادهای مهندسی، شرکت های مشاور و کارگاه های عمرانی، فضا و زمان مشخصی برای اقامه ی نماز فراهم آورند تا نه تنها از یک سنت دینی حمایت کنند، بلکه به افزایش تاب آوری روانی مهندسان و ارتقاء کیفیت پروژه ها نیز کمک نمایند.