چه داروها یا درمان های اورژانسی باید در صحنه ارائه شود.

در صحنه برخورد صاعقه، هدف اصلی امدادگران اورژانسی تثبیت وضعیت حیاتی مصدوم و آماده سازی او برای انتقال به مراکز درمانی تخصصی است. ابتدا باید فوری اقدامات احیای قلبی-ریوی (CPR) را در صورت توقف تنفس یا ضربان قلب آغاز کرد. استفاده از دستگاه دفیبریلاتور خودکار خارجی (AED) در صورت دسترسی کمک قابل توجهی است.

برای کنترل درد و التهاب، مصرف داروهای مسکن ساده مانند پاراستامول یا ایبوپروفن می تواند مفید باشد، البته فقط با توجه به اینکه مصدوم قادر به بلع و عدم حساسیت به دارو باشد و به شرایط بالینی او آگاهی وجود داشته باشد. درمان سوختگی ها با پانسمان های استریل و سرد کردن محل سوختگی تا رسیدن به مراکز درمانی ضروری است.

در موارد شوک، حفظ گرمی بدن و قرار دادن مصدوم در وضعیت خوابیده با پاهای بالاتر به کاهش شدت شوک کمک می کند؛ تزریق مایعات ممکن است توسط تیم پزشکی انجام شود ولی در صحنه بهتر است از اقدام خودسرانه پرهیز کرد. همچنین کنترل علائم تنفسی و اطمینان از پاک بودن راه هوایی اهمیت بالایی دارد.

هرگونه داروی تخصصی مانند آدرنالین یا داروهای ضد آریتمی فقط باید توسط تیم های پزشکی مجرب و پس از معاینه دقیق تجویز شود و در صحنه عادی امدادی تجویز نمی گردد. همچنین نباید داروهای روده ای یا تزریقی در صحنه توسط افراد غیرحرفه ای مصرف شود.

به طور خلاصه، در صحنه حادثه صاعقه، اقدامات اورژانسی شامل احیای قلبی-ریوی، کنترل درد و سوختگی، جلوگیری از شوک و آماده سازی سریع برای انتقال به مراکز درمانی است. داروهای تخصصی و تزریقی در محل حادثه معمولا توصیه نمی شوند و باید به تیم های پزشکی واگذار شوند.