تاثیر ورزش بر افزایش مصرف گلوکز و تولید انرژی در سلول ها

ورزش به چند طریق باعث افزایش مصرف گلوکز و تولید انرژی در سلول ها می شود:

1. بهبود جریان خون: ورزش باعث افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون و بهبود جریان خون می شود. با افزایش جریان خون، گلوکز و دیگر مواد می توانند بهتر و سریع تر به سلول ها برسند. افزایش جریان خون هم چنین باعث افزایش گردش هورمون انسولین و تاثیرگذاری بیشتر این هورمون بر گیرنده های خود و در نتیجه افزایش ورود گلوکز به سلول ها می شود. 

2. افزایش تولید هورمون انسولین: سلول هایی مثل سلول های بتای پانکراس و سلول های مغزی که غیر وابسته به انسولین هستند، بدون نیاز به انسولین گلوکز و دیگر مواد (از جمله اکسیژن) را جذب کرده و انرژی تولید می کنند. با تولید بیشتر انرژی توسط سلول های بتای پانکراس، انسولین بیشتری تولید شده که خود باعث افزایش ورود گلوکز به سلول ها و افزایش تولید انرژی می شود. 

3. افزایش تولید انتقال دهنده های گلوکز: در نتیجه افزایش تولید انرژی، انتقال دهنده های پروتئینی گلوکز از جمله GLUT1 و GLUT3 (در مغز)، GLUT2 (در سلول های بتای پانکراس) و GLUT4 (در بیشتر سلول های بدن) بیشتر تولید می شوند که خود باعث ورود بیشتر گلوکز و افزایش تولید انرژی می شود. این رابطه نوعی رابطه هم افزایی مثبت است که در آن، ورود گلوکز باعث تولید این انتقال دهنده ها می شود و بالعکس. علاوه بر آن، سایر پروتئین های دخیل در تولید انرژی مانند آنزیم های گلیکولیز و چرخه کربس هم بیشتر تولید می شوند. 

4. افزایش هورمون های اپی نفرین و نور اپی نفرین: در نتیجه هیجان موجود در ورزش هایی مثل فوتبال و والیبال، هورمون های اپی نفرین و نوراپی نفرین از مرکز غده فوق کلیه ترشح می شوند که باعث افزایش تجزیه گلیکوژن، افزایش گلوکز خون و افزایش دسترسی سلول ها به گلوکز می شوند. این هومورن ها همچنین باعث افزایش فشار خون و گشاد شدن مجاری هوایی می شوند که طبق مورد 1، باعث ورود بیشتر گلوکز به سلول ها می شود. 

5. کاهش هورمون کورتیزول: ورزش باعث کاهش استرس و در نتیجه کاهش هورمون کورتیزول می شود. کاهش هورمون کورتیزول، سبب حساسیت بیشتر سلول ها به انسولین و در نتیجه ورود بیشتر گلوکز به سلول ها می شود.