Mohammad Mansooripour
2 یادداشت منتشر شدهوظایف قانونی دولت در تحقق حق توسعه
حق توسعه در نظام حقوقی ایران، به عنوان یک حق بنیادین بشری، با تمرکز بر ایجاد و تولید ثروت پایدار تعریف می شود. این مفهوم، توسعه را به فرآیندی تبدیل می کند که ثروت را از طریق بهره برداری از منابع ملی، سرمایه گذاری داخلی و خارجی، و تقویت تولید افزایش می دهد. وظیفه حقوقی دولت در تحقق این حق، بر پایه اصول قانون اساسی و قوانین مرتبط بنا شده است، جایی که دولت مکلف به سیاست گذاری، اجرا و نظارت بر برنامه هایی است که تولید ثروت را تسهیل کنند. این وظیفه، شامل فراهم سازی زیرساخت های قانونی برای سرمایه گذاری، حمایت از بخش خصوصی و تعاونی، و جلوگیری از موانع اقتصادی می شود.
اصل ۴۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، پایه حقوقی وظیفه دولت در قبال حق توسعه را تشکیل می دهد. این اصل، اقتصاد را بر اساس تامین نیازهای اساسی مانند مسکن، خوراک، بهداشت، پوشاک، ازدواج، آموزش و پرورش، و تربیت بدنی قرار می دهد، که این امر مستقیما به تولید ثروت از طریق ایجاد اشتغال و بهره وری منجر می شود. بند اول این اصل، دولت را مکلف به تامین نیازهای اساسی برای رفع فقر و محرومیت می کند، که این تکلیف با تمرکز بر تولید ثروت، زمینه ای برای استقلال اقتصادی فراهم می آورد.
بند دوم اصل ۴۳، پی ریزی اقتصاد صحیح و عادلانه را بر عهده دولت می گذارد، که این شامل برنامه ریزی برای استفاده از عوامل مادی و انسانی به منظور افزایش تولید ثروت است. این بند، دولت را به سمت سیاست هایی هدایت می کند که تولید را اولویت دهد و از وابستگی به اقتصاد تک محصولی جلوگیری کند. بند سوم، بهره کشی از کار دیگری را ممنوع می کند، که این امر تولید ثروت را در چارچوب روابط عادلانه قرار می دهد و از سوءاستفاده در فرآیندهای تولیدی ممانعت به عمل می آورد.
بند چهارم اصل ۴۳، جلوگیری از اسراف و تبذیر را الزامی می داند، که این تکلیف دولت را به مدیریت منابع برای تولید ثروت کارآمد ملزم می سازد. این بند، توسعه را به سمت پایداری سوق می دهد و تولید ثروت را بدون هدررفت منابع تضمین می کند. بند پنجم، استفاده از علوم و فنون و تجربیات پیشرفته بشری را تاکید دارد، که این امر وظیفه دولت را در واردات فناوری برای افزایش تولید ثروت مشخص می کند.
بند ششم اصل ۴۳، ممنوعیت انحصار، احتکار، ربا و معاملات نامشروع را مقرر می دارد، که این تکالیف، بازار را برای تولید ثروت رقابتی و عادلانه نگه می دارند. بند هفتم، تامین آزادی انتخاب شغل و امکان اشتغال را بر عهده دولت می گذارد، که این امر مستقیما به ایجاد فرصت های تولیدی و تولید ثروت کمک می کند. بند هشتم، تنظیم برنامه اقتصادی کشور را الزامی می کند، که این شامل برنامه های توسعه پنج ساله است و تولید ثروت را در سطح ملی هماهنگ می سازد.
بند نهم اصل ۴۳، مشارکت عامه مردم در تعیین سرنوشت اقتصادی را تضمین می کند، که این تکلیف دولت را به جلب مشارکت برای تولید ثروت ملزم می سازد. اصل ۴۴ قانون اساسی، نظام اقتصادی را بر پایه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی قرار می دهد، که این ساختار، وظیفه دولت را در حمایت از بخش خصوصی برای تولید ثروت تعریف می کند. بخش دولتی، مالکیت صنایع بزرگ و معادن را بر عهده دارد، که این امر تولید ثروت ملی را تضمین می کند.
اصل ۴۸ قانون اساسی، رفع تبعیضات در بهره برداری از منابع طبیعی را الزامی می کند، که این تکلیف دولت را به توزیع عادلانه منابع برای تولید ثروت در مناطق مختلف ملزم می سازد. اصل ۵۲، بودجه سالانه را بر پایه برنامه ریزی برای تولید ثروت قرار می دهد، که این امر وظیفه دولت را در تخصیص منابع مالی برای توسعه مشخص می کند. اصل ۱۰۰، شوراهای محلی را برای تسریع برنامه های توسعه مکلف می کند، که این ساختار، تولید ثروت را در سطح محلی تقویت می نماید.
قانون برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۸-۱۳۷۲)، دولت را مکلف به افزایش تولید ناخالص داخلی از طریق سرمایه گذاری در صنایع و کشاورزی می کند. این قانون، تمرکز بر صادرات غیرنفتی را برای تولید ثروت الزامی می داند. قانون برنامه دوم توسعه (۱۳۷۴-۱۳۷۸)، خصوصی سازی را برای افزایش تولید ثروت پیش بینی می کند و دولت را به حمایت از بخش خصوصی ملزم می سازد.
قانون برنامه سوم توسعه (۱۳۷۹-۱۳۸۳)، توسعه فناوری اطلاعات را برای تولید ثروت دانش بنیان الزامی می کند. این قانون، دولت را به سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه مکلف می نماید. قانون برنامه چهارم توسعه (۱۳۸۴-۱۳۸۸)، رشد اقتصادی هشت درصدی را هدف قرار می دهد و وظیفه دولت را در ایجاد محیط کسب وکار برای تولید ثروت تعریف می کند.
قانون برنامه پنجم توسعه (۱۳۹۰-۱۳۹۴)، سهم بهره وری در رشد اقتصادی را افزایش می دهد و دولت را به اصلاح قوانین برای تولید ثروت ملزم می سازد. قانون برنامه ششم توسعه (۱۳۹۶-۱۴۰۰)، تمرکز بر اقتصاد مقاومتی را الزامی می کند، که این امر تولید ثروت داخلی را اولویت می دهد. قانون برنامه هفتم توسعه (۱۴۰۲-۱۴۰۶)، رشد اقتصادی پایدار را هدف قرار می دهد و وظیفه دولت را در حمایت از تولید دانش بنیان مشخص می کند.
قانون حمایت از شرکت های دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات مصوب ۱۳۸۹، دولت را مکلف به فراهم سازی تسهیلات برای تولید ثروت از طریق نوآوری می کند. قانون تسهیل صدور مجوزهای کسب وکار مصوب ۱۴۰۰، موانع اداری را حذف می کند و تولید ثروت را تسهیل می نماید. قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی مصوب ۱۳۹۸، دولت را به اولویت دهی به تولید داخلی برای ایجاد ثروت ملزم می سازد.
قانون معادن مصوب ۱۳۷۷ با اصلاحات، بهره برداری از معادن را برای تولید ثروت ملی مقرر می دارد. قانون حمایت از سرمایه گذاری خارجی مصوب ۱۳۸۱، جذب سرمایه خارجی را برای افزایش تولید ثروت الزامی می کند. قانون بورس اوراق بهادار مصوب ۱۳۸۴، بازار سرمایه را برای تولید ثروت از طریق تامین مالی شرکت ها توسعه می دهد.
قانون هدفمندسازی یارانه ها مصوب ۱۳۸۹، منابع را به سمت تولید ثروت هدایت می کند. قانون اصلاح قانون مالیات های مستقیم مصوب ۱۳۹۴، مشوق های مالیاتی برای تولید را پیش بینی می کند. قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب ۱۳۹۲، بازار داخلی را برای تولید ثروت حفاظت می نماید.
اصل ۳ قانون اساسی، دولت را مکلف به پی ریزی اقتصاد صحیح برای ایجاد رفاه و رفع فقر می کند، که این امر تولید ثروت را به عنوان ابزار عدالت اجتماعی قرار می دهد. اصل ۲۸، آزادی انتخاب شغل را تضمین می کند، که این حق، تولید ثروت فردی را تسهیل می نماید. اصل ۲۹، تامین اجتماعی را الزامی می کند، که این تکلیف، نیروی کار را برای تولید ثروت آماده می سازد.
اصل ۳۰، آموزش رایگان را بر عهده دولت می گذارد، که این امر سرمایه انسانی را برای تولید ثروت افزایش می دهد. اصل ۳۱، حق مسکن را تضمین می کند، که این تکلیف، تولید ثروت در بخش ساخت وساز را بیشتر می کند.
اصل ۵۰، حفاظت محیط زیست را الزامی می کند، که این امر توسعه پایدار و تولید ثروت بلندمدت را تضمین می نماید.
قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع مصوب ۱۳۴۶ با اصلاحات، منابع طبیعی را برای تولید ثروت پایدار مدیریت می کند. قانون آب و نحوه ملی شدن آن مصوب ۱۳۴۷، منابع آب را برای تولید ثروت کشاورزی تخصیص می دهد. قانون توزیع عادلانه آب مصوب ۱۳۶۱، بهره برداری عادلانه را برای افزایش تولید الزامی می کند.
قانون جهاد سازندگی مصوب ۱۳۵۸، توسعه روستایی را برای تولید ثروت کشاورزی پیش بینی می کند. قانون تشکیل وزارت جهاد کشاورزی مصوب ۱۳۷۹، هماهنگی در تولید ثروت بخش کشاورزی را بر عهده دولت می گذارد. قانون افزایش بهره وری بخش کشاورزی و منابع طبیعی مصوب ۱۳۸۹، دولت را به ارتقای تولید مکلف می نماید.
قانون حمایت از توسعه و ایجاد اشتغال پایدار در مناطق روستایی و عشایری مصوب ۱۳۹۶، تسهیلات برای تولید ثروت محلی فراهم می کند. قانون ساماندهی صنعت خودرو مصوب ۱۴۰۰، تولید ثروت در بخش صنعت را هدف قرار می دهد. قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان مصوب ۱۳۸۸، بازار را برای تولید رقابتی نگه می دارد.
قانون مناطق آزاد تجاری-صنعتی مصوب ۱۳۷۲، جذب سرمایه برای تولید ثروت را تسهیل می کند. قانون اداره مناطق ویژه اقتصادی مصوب ۱۳۸۴، زیرساخت ها را برای تولید صادراتی فراهم می نماید. قانون حمایت از شرکت ها و موسسات دانش بنیان مصوب ۱۳۸۹، نوآوری را برای تولید ثروت دانش محور حمایت می کند.
قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقای نظام مالی کشور مصوب ۱۳۹۴، دولت را به حذف مقررات زائد برای تولید ثروت ملزم می سازد. قانون بهبود مستمر محیط کسب وکار مصوب ۱۳۹۰، رتبه بندی ایران را در شاخص های جهانی برای جذب سرمایه بهبود می بخشد. قانون حمایت قضایی از سرمایه گذاری مصوب ۱۴۰۱، امنیت حقوقی برای تولید ثروت فراهم می کند.
اصل ۱۵۲ قانون اساسی، سیاست خارجی را بر پایه حمایت از حقوق مستضعفان قرار می دهد، که این امر تولید ثروت از طریق روابط بین المللی را تسهیل می کند. اصل ۱۵۴، حمایت از جنبش های آزادی بخش را الزامی می کند، که این تکلیف، بازارهای صادراتی برای تولید ثروت را گسترش می دهد.
قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی مصوب ۱۳۸۱، تسهیلات گمرکی و مالیاتی برای تولید ثروت خارجی فراهم می کند. قانون تجارت الکترونیکی مصوب ۱۳۸۲، تولید ثروت دیجیتال را حمایت می کند. قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم افزارهای رایانه ای مصوب ۱۳۷۹، مالکیت فکری را برای تولید ثروت دانشی تضمین می کند.
قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶، نوآوری را برای تولید ثروت صنعتی حفاظت می نماید. قانون بانکداری بدون ربا مصوب ۱۳۶۲، تامین مالی تولید ثروت را بدون بهره کشی فراهم می کند. قانون عملیات بانکی بدون ربا مصوب ۱۳۶۲، تسهیلات بانکی برای تولید را الزامی می کند.
قانون پولی و بانکی کشور مصوب ۱۳۵۱ با اصلاحات، سیاست های پولی را برای حمایت از تولید ثروت تنظیم می کند. قانون تشکیل شورای پول و اعتبار مصوب ۱۳۵۱، نظارت بر تولید ثروت مالی را بر عهده دارد. قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۸۴، بازار سرمایه را برای تولید ثروت توسعه می دهد.
قانون برنامه و بودجه مصوب ۱۳۵۱ با اصلاحات، تخصیص منابع را برای تولید ثروت در برنامه های توسعه هماهنگ می کند. قانون محاسبات عمومی کشور مصوب ۱۳۶۶، شفافیت در هزینه ها را برای کارایی تولید ثروت الزامی می کند. قانون دیوان محاسبات کشور مصوب ۱۳۶۱، نظارت بر اجرای برنامه های توسعه برای تولید ثروت را تضمین می کند.
اصل ۵۵ قانون اساسی، دیوان محاسبات را برای بررسی بودجه مکلف می کند، که این امر تولید ثروت را از سوءمدیریت حفظ می نماید. اصل ۷۶، کمیسیون های مجلس را برای نظارت بر برنامه های توسعه توانمند می سازد. اصل ۸۹، استیضاح وزرا را برای اجرای وظیفه تولید ثروت پیش بینی می کند.
قانون تشکیل سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور مصوب ۱۳۷۹، برنامه ریزی برای تولید ثروت را هماهنگ می کند. قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور مصوب ۱۳۹۵، اصول ثابت برای تولید ثروت را مقرر می دارد. قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت مصوب ۱۳۹۳، تسهیلات برای تولید ثروت فراهم می کند.
قانون اجرای سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی مصوب ۱۳۸۷، خصوصی سازی را برای افزایش تولید ثروت الزامی می کند. قانون واگذاری سهام عدالت مصوب ۱۳۸۵، توزیع ثروت را برای مشارکت در تولید تسهیل می کند. قانون حمایت از سرمایه گذاری در بورس مصوب ۱۴۰۰، بازار سرمایه را برای تولید ثروت تقویت می نماید.
قانون مبارزه با پولشویی مصوب ۱۳۸۶، شفافیت مالی را برای تولید ثروت سالم تضمین می کند. قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم مصوب ۱۳۹۴، امنیت اقتصادی را برای تولید ثروت حفظ می نماید. قانون اصلاح قانون چک مصوب ۱۳۹۷، معاملات را برای تولید ثروت تسهیل می کند.
قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان مصوب ۱۳۸۸، بازار را برای تولید رقابتی نگه می دارد. قانون تعزیرات حکومتی مصوب ۱۳۶۷ با اصلاحات، احتکار را برای حفاظت از تولید ثروت ممنوع می کند. قانون نظام صنفی کشور مصوب ۱۳۸۲ با اصلاحات، اصناف را برای تولید ثروت محلی سازماندهی می کند.
قانون کار جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۹، روابط کار را برای افزایش تولید ثروت تنظیم می کند. قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ با اصلاحات، نیروی کار را برای تولید پایدار حمایت می کند. قانون بیمه بیکاری مصوب ۱۳۶۹، ثبات اشتغال را برای تولید ثروت تضمین می کند.
قانون آموزش فنی و حرفه ای مصوب ۱۳۵۸، مهارت ها را برای تولید ثروت افزایش می دهد. قانون نظام جامع آموزش و تربیت فنی، حرفه ای و مهارتی مصوب ۱۳۹۶، آموزش را برای تولید دانش بنیان هماهنگ می کند. قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی مصوب ۱۳۹۶، تولید ثروت فرهنگی را حمایت می کند.
قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن مصوب ۱۳۸۷، تولید ثروت در بخش مسکن را تسهیل می کند. قانون جهش تولید مسکن مصوب ۱۴۰۰، ساخت وساز را برای ایجاد ثروت افزایش می دهد. قانون مالیات بر خانه های خالی مصوب ۱۳۹۹، بازار مسکن را برای تولید فعال نگه می دارد.
قانون توسعه حمل و نقل عمومی و مدیریت مصرف سوخت مصوب ۱۳۸۶، زیرساخت ها را برای تولید ثروت لجستیکی فراهم می کند. قانون ایمنی راه ها مصوب ۱۳۴۹ با اصلاحات، حمل ونقل را برای تولید کارآمد تضمین می کند. قانون توسعه و بهینه سازی حمل و نقل شهری مصوب ۱۳۸۰، شهرها را برای تولید ثروت آماده می سازد.
قانون حفاظت از خاک مصوب ۱۳۹۸، منابع کشاورزی را برای تولید ثروت پایدار حفظ می کند. قانون اصلاح الگوی مصرف مصوب ۱۳۸۹، کارایی را برای تولید ثروت افزایش می دهد. قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶،
بورکراسی را برای تسهیل تولید کاهش می دهد.
قانون ارتقای سلامت اداری و مقابله با فساد مصوب ۱۳۹۰، شفافیت را برای تولید ثروت سالم الزامی می کند. قانون دسترسی آزاد به اطلاعات مصوب ۱۳۸۸، مشارکت را برای تولید ثروت افزایش می دهد.
در نظام حقوقی ایران، وظیفه دولت در تحقق حق توسعه با تمرکز بر تولید ثروت، از طریق قوانین فوق هماهنگ شده است. این چارچوب، دولت را به سمت سیاست هایی سوق می دهد که تولید را اولویت دهد و ثروت را به صورت پایدار افزایش دهد.
قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶، نوآوری را برای تولید ثروت صنعتی حفاظت می نماید. قانون بانکداری بدون ربا مصوب ۱۳۶۲، تامین مالی تولید ثروت را بدون بهره کشی فراهم می کند. قانون عملیات بانکی بدون ربا مصوب ۱۳۶۲، تسهیلات بانکی برای تولید را الزامی می کند.
قانون پولی و بانکی کشور مصوب ۱۳۵۱ با اصلاحات، سیاست های پولی را برای حمایت از تولید ثروت تنظیم می کند. قانون تشکیل شورای پول و اعتبار مصوب ۱۳۵۱، نظارت بر تولید ثروت مالی را بر عهده دارد. قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۸۴، بازار سرمایه را برای تولید ثروت توسعه می دهد.
قانون برنامه و بودجه مصوب ۱۳۵۱ با اصلاحات، تخصیص منابع را برای تولید ثروت در برنامه های توسعه هماهنگ می کند. قانون محاسبات عمومی کشور مصوب ۱۳۶۶، شفافیت در هزینه ها را برای کارایی تولید ثروت الزامی می کند. قانون دیوان محاسبات کشور مصوب ۱۳۶۱، نظارت بر اجرای برنامه های توسعه برای تولید ثروت را تضمین می کند.
اصل ۵۵ قانون اساسی، دیوان محاسبات را برای بررسی بودجه مکلف می کند، که این امر تولید ثروت را از سوءمدیریت حفظ می نماید. اصل ۷۶، کمیسیون های مجلس را برای نظارت بر برنامه های توسعه توانمند می سازد. اصل ۸۹، استیضاح وزرا را برای اجرای وظیفه تولید ثروت پیش بینی می کند.
قانون تشکیل سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور مصوب ۱۳۷۹، برنامه ریزی برای تولید ثروت را هماهنگ می کند. قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور مصوب ۱۳۹۵، اصول ثابت برای تولید ثروت را مقرر می دارد. قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت مصوب ۱۳۹۳، تسهیلات برای تولید ثروت فراهم می کند.
قانون اجرای سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی مصوب ۱۳۸۷، خصوصی سازی را برای افزایش تولید ثروت الزامی می کند. قانون واگذاری سهام عدالت مصوب ۱۳۸۵، توزیع ثروت را برای مشارکت در تولید تسهیل می کند. قانون حمایت از سرمایه گذاری در بورس مصوب ۱۴۰۰، بازار سرمایه را برای تولید ثروت تقویت می نماید.
قانون مبارزه با پولشویی مصوب ۱۳۸۶، شفافیت مالی را برای تولید ثروت سالم تضمین می کند. قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم مصوب ۱۳۹۴، امنیت اقتصادی را برای تولید ثروت حفظ می نماید. قانون اصلاح قانون چک مصوب ۱۳۹۷، معاملات را برای تولید ثروت تسهیل می کند.
قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان مصوب ۱۳۸۸، بازار را برای تولید رقابتی نگه می دارد. قانون تعزیرات حکومتی مصوب ۱۳۶۷ با اصلاحات، احتکار را برای حفاظت از تولید ثروت ممنوع می کند. قانون نظام صنفی کشور مصوب ۱۳۸۲ با اصلاحات، اصناف را برای تولید ثروت محلی سازماندهی می کند.
قانون کار جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۹، روابط کار را برای افزایش تولید ثروت تنظیم می کند. قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ با اصلاحات، نیروی کار را برای تولید پایدار حمایت می کند. قانون بیمه بیکاری مصوب ۱۳۶۹، ثبات اشتغال را برای تولید ثروت تضمین می کند.
قانون آموزش فنی و حرفه ای مصوب ۱۳۵۸، مهارت ها را برای تولید ثروت افزایش می دهد. قانون نظام جامع آموزش و تربیت فنی، حرفه ای و مهارتی مصوب ۱۳۹۶، آموزش را برای تولید دانش بنیان هماهنگ می کند. قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی مصوب ۱۳۹۶، تولید ثروت فرهنگی را حمایت می کند.
قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن مصوب ۱۳۸۷، تولید ثروت در بخش مسکن را تسهیل می کند. قانون جهش تولید مسکن مصوب ۱۴۰۰، ساخت وساز را برای ایجاد ثروت افزایش می دهد. قانون مالیات بر خانه های خالی مصوب ۱۳۹۹، بازار مسکن را برای تولید فعال نگه می دارد.
قانون توسعه حمل و نقل عمومی و مدیریت مصرف سوخت مصوب ۱۳۸۶، زیرساخت ها را برای تولید ثروت لجستیکی فراهم می کند. قانون ایمنی راه ها مصوب ۱۳۴۹ با اصلاحات، حمل ونقل را برای تولید کارآمد تضمین می کند. قانون توسعه و بهینه سازی حمل و نقل شهری مصوب ۱۳۸۰، شهرها را برای تولید ثروت آماده می سازد.
قانون حفاظت از خاک مصوب ۱۳۹۸، منابع کشاورزی را برای تولید ثروت پایدار حفظ می کند. قانون اصلاح الگوی مصرف مصوب ۱۳۸۹، کارایی را برای تولید ثروت افزایش می دهد. قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶،
بورکراسی را برای تسهیل تولید کاهش می دهد.
قانون ارتقای سلامت اداری و مقابله با فساد مصوب ۱۳۹۰، شفافیت را برای تولید ثروت سالم الزامی می کند. قانون دسترسی آزاد به اطلاعات مصوب ۱۳۸۸، مشارکت را برای تولید ثروت افزایش می دهد.
در نظام حقوقی ایران، وظیفه دولت در تحقق حق توسعه با تمرکز بر تولید ثروت، از طریق قوانین فوق هماهنگ شده است. این چارچوب، دولت را به سمت سیاست هایی سوق می دهد که تولید را اولویت دهد و ثروت را به صورت پایدار افزایش دهد.
منابع:
- قانون اساسی
- قانون برنامه اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۶۸
- قانون برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۷۳
- قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۷۹
- قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۸۳
- قانون برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۸۹
- قانون برنامه ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۳۹۵
- قانون برنامه هفتم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۴۰۱
- قانون حمایت از شرکت های دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات مصوب ۱۳۸۹
- قانون تسهیل صدور مجوزهای کسب وکار مصوب ۱۴۰۰
- قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی مصوب ۱۳۹۸
- قانون معادن مصوب ۱۳۷۷ با اصلاحات بعدی
- قانون حمایت از سرمایه گذاری خارجی مصوب ۱۳۸۱
- قانون بورس اوراق بهادار مصوب ۱۳۸۴
- قانون هدفمندسازی یارانه ها مصوب ۱۳۸۹
- قانون اصلاح قانون مالیات های مستقیم مصوب ۱۳۹۴
- قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب ۱۳۹۲
- قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع مصوب ۱۳۴۶ با اصلاحات
- قانون آب و نحوه ملی شدن آن مصوب ۱۳۴۷
- قانون توزیع عادلانه آب مصوب ۱۳۶۱
- قانون جهاد سازندگی مصوب ۱۳۵۸
- قانون تشکیل وزارت جهاد کشاورزی مصوب ۱۳۷۹
- قانون افزایش بهره وری بخش کشاورزی و منابع طبیعی مصوب ۱۳۸۹
- قانون حمایت از توسعه و ایجاد اشتغال پایدار در مناطق روستایی و عشایری مصوب ۱۳۹۶
- قانون ساماندهی صنعت خودرو مصوب ۱۴۰۰
- قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان مصوب ۱۳۸۸
- قانون مناطق آزاد تجاری-صنعتی مصوب ۱۳۷۲
- قانون اداره مناطق ویژه اقتصادی مصوب ۱۳۸۴
- قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر و ارتقای نظام مالی کشور مصوب ۱۳۹۴
- قانون بهبود مستمر محیط کسب وکار مصوب ۱۳۹۰
- قانون حمایت قضایی از سرمایه گذاری مصوب ۱۴۰۱
- قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی مصوب ۱۳۸۱
- قانون تجارت الکترونیکی مصوب ۱۳۸۲
- قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم افزارهای رایانه ای مصوب ۱۳۷۹
- قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب ۱۳۸۶
- قانون بانکداری بدون ربا مصوب ۱۳۶۲
- قانون عملیات بانکی بدون ربا مصوب ۱۳۶۲
- قانون پولی و بانکی کشور مصوب ۱۳۵۱ با اصلاحات
- قانون تشکیل شورای پول و اعتبار مصوب ۱۳۵۱
- قانون بازار اوراق بهادار مصوب ۱۳۸۴
- قانون برنامه و بودجه مصوب ۱۳۵۱ با اصلاحات
- قانون محاسبات عمومی کشور مصوب ۱۳۶۶
- قانون دیوان محاسبات کشور مصوب ۱۳۶۱
- قانون تشکیل سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور مصوب ۱۳۷۹
- قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور مصوب ۱۳۹۵
- قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت مصوب ۱۳۹۳
- قانون اجرای سیاست های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی مصوب ۱۳۸۷
- قانون واگذاری سهام عدالت مصوب ۱۳۸۵
- قانون حمایت از سرمایه گذاری در بورس مصوب ۱۴۰۰
- قانون مبارزه با پولشویی مصوب ۱۳۸۶
- قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم مصوب ۱۳۹۴
- قانون اصلاح قانون چک مصوب ۱۳۹۷
- قانون حمایت از حقوق مصرف کنندگان مصوب ۱۳۸۸
- قانون تعزیرات حکومتی مصوب ۱۳۶۷ با اصلاحات
- قانون نظام صنفی کشور مصوب ۱۳۸۲ با اصلاحات
- قانون کار مصوب ۱۳۶۹
- قانون تامین اجتماعی مصوب ۱۳۵۴ با اصلاحات
- قانون بیمه بیکاری مصوب ۱۳۶۹
- قانون آموزش فنی و حرفه ای مصوب ۱۳۵۸
- قانون نظام جامع آموزش و تربیت فنی، حرفه ای و مهارتی مصوب ۱۳۹۶
- قانون حمایت از هنرمندان، استادکاران و فعالان صنایع دستی مصوب ۱۳۹۶
- قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن مصوب ۱۳۸۷
- قانون جهش تولید مسکن مصوب ۱۴۰۰
- قانون مالیات بر خانه های خالی مصوب ۱۳۹۹
- قانون توسعه حمل و نقل عمومی و مدیریت مصرف سوخت مصوب ۱۳۸۶
- قانون ایمنی راه ها مصوب ۱۳۴۹ با اصلاحات
- قانون توسعه و بهینه سازی حمل و نقل شهری مصوب ۱۳۸۰
- قانون حفاظت از خاک مصوب ۱۳۹۸
- قانون اصلاح الگوی مصرف مصوب ۱۳۸۹
- قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶
- قانون ارتقای سلامت اداری و مقابله با فساد مصوب ۱۳۹۰
- قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات مصوب ۱۳۸۸