جهانی فراتر از انسان؛ جلوه ای از حکمت و قدرت خداوند

خداوند می توانست تنها انسان را بیافریند و جهان را به وجود او محدود کند، اما اراده و حکمت الهی فراتر از این بود. او پرندگان را آفرید تا انسان پرواز را ببیند و بداند که زندگی فقط بر زمین خلاصه نمی شود. پرنده با بال 

هایش نشانه ای از آزادی، نظم و قدرتی است که عقل انسان به تنهایی قادر به خلق آن نیست. خداوند آهن را آفرید؛ ماده ای سخت و استوار که انسان با آن تمدن ساخت، اما خود آهن پیش از آنکه ابزار باشد، نشانه ای از قدرت آفرینش الهی است.هزاران موجود زنده و غیرزنده در جهان خلق شدند تا انسان بفهمد تنها موجود ممکن نیست و تنها محور هستی هم نیست. هر گیاه، هر حیوان و هر عنصر طبیعی پیامی در خود دارد: اینکه خداوند قادر است بیافریند، زندگی ببخشد و نظامی هماهنگ ایجاد کند. اگر تنها انسان آفریده می شد، شاید انسان به قدرت خداوند آن گونه که باید پی نمی برد. تنوع آفرینش، آینه ای از بی نهایت بودن قدرت الهی است.خداوند با آفریدن موجودات گوناگون به انسان نشان داد که زندگی شکل های متفاوتی دارد و او قادر است هر نوع حیاتی را پدید آورد. این آفرینش ها دعوتی هستند برای اندیشیدن، تواضع و شناخت جایگاه واقعی انسان در برابر عظمت پروردگار.