تورم مداوم و کوچک تر شدن سفره خانوارها

تورم برای خیلی ها دیگر یک واژه اقتصادی نیست؛ تورم یعنی همان لحظه ای که جلوی یخچال می ایستی و با خودت حساب می کنی کدام خرید را می شود این ماه حذف کرد. یعنی همان نگاه مردد موقع خرید گوشت، مرغ یا حتی میوه. یعنی سفره ای که هر روز کمی خلوت تر می شود، بی آنکه صدایی از آن بلند شود.

در سال های اخیر، تورم مداوم مثل موجی آرام اما پیوسته از راه رسیده و زندگی خانوارها را تغییر داده است. قیمت ها بالا رفته اند، اما درآمدها همان جایی مانده اند که بودند. نتیجه اش ساده است، قدرت خرید پایین آمده و مردم مجبور شده اند سبک زندگی شان را عوض کنند، نه از سر انتخاب، بلکه از سر اجبار.

خانواده هایی که روزی خرید ماهانه شان را با آرامش انجام می دادند، حالا خرید را به حداقل رسانده اند. گوشت جای خودش را به حبوبات داده، میوه کمتر شده و لبنیات گاهی حذف می شود. این فقط یک تغییر در سبد خرید نیست؛ این تغییر، مستقیم روی سلامت، آرامش روان و حتی روابط خانوادگی اثر می گذارد.

تورم فقط شکم ها را هدف نمی گیرد، ذهن ها را هم خسته می کند. اضطراب «ماه بعد چه می شود؟» به گفت وگوی پنهان خیلی از خانه ها تبدیل شده است. والدینی که نگران آینده فرزندانشان اند، جوانانی که برنامه ریزی برای فردا را ناممکن می بینند و سالمندانی که با حقوق ثابت، هر روز فقیرتر می شوند.

کوچک شدن سفره ها شاید آرام و بی سروصدا اتفاق بیفتد، اما اثرش عمیق است. وقتی امنیت اقتصادی از بین می رود، اعتماد، امید و انگیزه هم کم رنگ می شوند. تورم اگر مهار نشود، فقط قیمت ها را بالا نمی برد؛ کیفیت زندگی را پایین می کشد و فاصله بین مردم و آرامش را بیشتر می کند.

علی نجفی ،خراسان رضوی ،چناران